Ćwiczenia św. Ignacego - owoc mistycznego spotkania z Bogiem

W święto Zwiastowania Ignacy opuścił Montserrat z zamiarem dotarcia do Barcelony. Utykając na nogę, która jeszcze nie do końca się zagoiła, poszedł pieszo do Manrezy. Tu, w grocie nad brzegiem Cardoneru, w rozmowie z Bogiem doznał przeżyć mistycznych, które dały mu poznanie tajemnic Boga, świata i człowieka. Pod ich wpływem sporządził zarys Ćwiczeń duchownych. Z tych Ćwiczeń wyrosło nie tylko przyszłe Towarzystwo Jezusowe, ale też drogowskaz dla niezliczonej rzeszy ludzi, dzięki któremu odnaleźli sens swojego życia.
Pius XI w encyklice Mens nostra (1929) podsumował wielowiekowe doświadczenie Kościoła w zakresie udzielania, nazywając je „najmądrzejszym i ze wszech miar uniwersalnym kodeksem reguł zdolnych wprowadzić duszę na drogę zbawienia i doskonałości”. W 50. rocznicę ukazania się tej encykliki, Jan Paweł II w przemówieniu przed modlitwą Anioł Pański (16 XII 1979) prosił, „aby szkoła duchowych była skutecznym środkiem przeciwko złu współczesnego człowieka, który wciągnięty w ludzką zmienność, żyje poza sobą zajęty zbytnio rzeczami zewnętrznymi. Niechaj będą kuźnią nowych ludzi, autentycznych chrześcijan, oddanych apostołów. Jest to życzenie, które zawierzam wstawiennictwu Matki Najświętszej: najpełniej oddanej kontemplacji, mądrej Mistrzyni Ćwiczeń Duchowych.
Ćwiczenia Ignacjańskie po raz pierwszy zostały zatwierdzone w 1548 r. przez Pawła III. W następnych stuleciach wielu papieży pochwalało je i zalecało wiernym. Inicjator Soboru Watykańskiego II, Jan XXIII wielokrotnie je odprawiał i w Dzienniku zapisał, jak dużo im zawdzięcza.

Rekolekcje ignacjańskie dzisiaj

Rekolekcje wprowadzają w doświadczenie życia duchowego poprzez poznanie i praktykowanie różnych metod modlitwy: lectio divina, medytacja, rachunek sumienia. Te formy wprowadzają w doświadczenie przedłużonej, osobistej modlitwy i milczenia oraz rozmów z osobą towarzyszącą (kierownikiem duchowym). W czasie 5 dni rekolektant jest zaproszony do refleksji nad podstawą swej wiary, nad uświadomieniem sobie fundamentu swej relacji do Boga. Jest to spotkanie z miłością Boga, który pierwszy nas ukochał. Spotkanie to prowadzi do prawdziwego pokochania siebie, bliźniego i Boga. Jest to czas poświęcony także na pojednanie z sobą samym i akceptację swojego życia. Jest to pierwszy etap Rekolekcji Ignacjańskich, niezbędny dla podjęcia następujących po nim kolejnych tygodni.