Asystowanie przy zawieraniu małżeństw i przy ich błogosławieniu

Treść kanonu 1108 jest następująca: „Tylko te małżeństwa są ważne, które zostają zawarte wobec asystującego miejscowego ordynariusza albo proboszcza, albo wobec kapłana delegowanego przez jednego z nich; a także wobec dwóch świadkow, według zasad wyrażonych w kanonach Kodeksu Prawa Kanonicznego”.
Dla parafii o charakterze personalnym - a do takich należą przede wszystkim parafie etniczne - ważne są stwierdzenia kanonu 1110: „Ordynariusz miejsca i proboszcz personalny, na mocy urzędu, ważnie asystują przy zawieraniu małżeństwa jedynie tych, z których przynajmniej JEDNO podlega im w granicach ich okręgu”.
Warto określić „tę jedną osobę, która podlega im...”.
Określa to kanon 1115: „Małżeństwa winny być zawierane w parafii, gdzie przynajmniej jedno z nupturientów posiada stałe albo tymczasowe zamieszkanie lub miesięczny pobyt; gdy zaś chodzi o tułaczy - w parafii, gdzie aktualnie przebywają. Za zezwoleniem własnego ordynariusza, albo własnego PROBOSZCZA wolno małżeństwo zawrzeć gdzie indziej”.
Zamierzając zatem zawrzeć ważny i godziwy sakramentalny związek małżeński, należy:
1. Mieć stałe lub tymczasowe miejsce zamieszkania na terenie konkretnej parafii terytorialnej albo w okręgu należącym do parafii personalnej. W warunkach amerykańskich w jednym i drugim przypadku należy udowodnić swoją przynależność do konkretnej parafii.
2. Posiadać miesięczny pobyt w warunkach podanych w punkcie poprzednim.
Oba punkty w warunkach amerykańskich są interpretowane w następujący sposób: Kandydaci do małżeństwa powinni się zgłosić do kancelarii wybranej już uprzednio przez siebie parafii przynajmniej na pół roku przed planowaną datą zawarcia sakramentalnego związku małżeńskiego. Z tego wynika, że pierwsze - jakże ważne - spotkanie z duszpasterzem powinno być poprzedzone przynajmniej jednomiesięcznym formalnym należeniem do parafii co najmniej jednej osoby. Zachowanie tych przepisów jest konieczne, aby bez jakichkolwiek przeszkód i w atmosferze spokoju przygotować się należycie do zawarcia ważnego sakramentalnego związku małżeńskiego.

Sakrament pokuty

Pragnąc skorzystać z sakramentu Bożego miłosierdzia, należy dostosować się do pewnych zwyczajów i do pewnego porządku, niekiedy różnego od tego, który istniał w kraju. W zasadzie kapłani nie spowiadają w czasie sprawowania Liturgii Mszy św. Są jednak wyznaczone dni oraz konkretne godziny, w czasie których w spokoju, ciszy i modlitewnej zadumie możemy przeżyć sakrament pojednania.

* * *

historia Kościoła w Polsce liczy sobie ponad tysiąc lat. Dzieje Kościoła w Stanach Zjednoczonych są o wiele krótsze. Musimy jednak wiedzieć, że były one tworzone przez wiernych różnych narodowości, tradycji i kultur.
Dla wielu z nas pobyt w Stanach Zjednoczonych jest jedynie pewnym, ale ważnym epizodem w życiu. Inni, pewnie w mniejszości, czynią z tego kraju swój drugi dom. Umiejmy jako goście i nowi - w przyszłości - gospodarze uszanować pewne obyczaje, także kościelne, które nie odbiegają przecież od prawodawstwa ogólnokościelnego. Korzystajmy w pełni z przysługujących nam praw. Czyńmy jednak także zadość pewnym zobowiązaniom, które wydają się może czasem uciążliwe, ale są konieczne, aby poczuć się pełnoprawnymi członkami Kościoła.
Tego życzą Wam Duszpasterze pracujący dla wiernych narodowości polskiej.

Oprac. ks. Stanisław Sieczka