Odnowione wnętrze kościoła to przejaw troski i wiary parafian, a równocześnie kolejny etap w historii kościoła parafialnego sięgający XIX wieku, a dokładnie roku 1885. Wtedy to została wzniesiona świątynia według projektu węgierskiego architekta Frede. Fundatorką była Józefa Szymonowiczowa - właścicielka szybów naftowych. Rok później świątynia została konsekrowana przez biskupa przemyskiego Łukasza Ostoję Soleckiego.
Architektura kościoła należy do modnego w II połowie XIX wieku typu świątyni neogotyckiej. Wyróżnia się przede wszystkim wnętrzem o wysokiej klasie artystycznej. Znajdziemy tam zespół neogotyckich ołtarzy, ambonę, stalle, chrzcielnicę, witraże oraz interesujące posecesyjne polichromie. Autorstwo polichromii wiąże się z postacią lwowskiego malarza Feliksa Wygrzywalskiego.
Obydwie wojny światowe to dla świątyni parafialnej trudny okres. Szczególnie w czasie I wojny światowej na przełomie 1914-15 r. Sękowa przez kilka miesięcy znalazła się na linii frontu austriacko-rosyjskiego, czego świadkiem są do dziś widoczne na zewnętrznych ścianach kościoła fragmenty pocisków artyleryjskich.
W okresie powojennym parafianie podjęli trud odnowy świątyni. W latach pięćdziesiątych odnowiono polichromię.
W 2004 r. ks. prał. Stanisław Dziedzic, ówczesny proboszcz wraz z parafianami, podjął decyzję odnowy całego wnętrza świątyni. Gorącym zwolennikiem odnowy świątyni był biskup ordynariusz Kazimierz Górny. Od sierpnia 2005 r. prace przy odnowie wnętrza świątyni kontynuował nowy proboszcz parafii - ks. Janusz Kurasz, przy wsparciu Księdza Prałata. Początkowo przy renowacji pracowały firma prof. Andrzeja Guzika i Aleksandra Małeckiego z Krakowa. W drugim etapie, trudu konserwacji podjęła się firma Urszuli i Aleksandra Małeckich z Krakowa. Zadaniem było odtworzeniem pierwotnego wyglądu polichromii i poprawa estetyki. Konserwacja prowadzona była pod opieką prof. Władysława Zalewskiego - rzeczoznawcę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, dyrektora Jana Janczykowskiego - konserwatora wojewódzkiego, ks. Franciszka Dziedzica - konserwatora diecezjalnego. W sierpniu 2008 r. zakończono prace konserwatorskie, trwające od 4 lat.
Dziękujemy Panu Bogu przez pośrednictwo patrona parafii św. Józefa za pięknie odnowioną świątynię, za ludzki trud i za wszystkich, którzy w jej odnowie pomagali. Wyrazy wdzięczności cała parafia pragnie złożyć Ministerstwu Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Urzędowi Marszałkowskiemu Województwa Małopolskiego za dotacje, dzięki którym, świątynia tak pięknie została odnowiona. Wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób przyczynili się do odnowy świątyni parafialnej - materialnie czy duchowo, składamy serdeczne Bóg zapłać.