W przekazanym komunikacie kard. Dziwisz napisał, że wieść o śmierci wybitnego humanisty i uczonego przyjął „ze smutkiem i bólem”. „Profesor był człowiekiem obdarzonym niepospolitym intelektem i szerokimi horyzontami myślowymi, wiernym etosowi akademickiemu i najszlachetniejszym wartościom uniwersyteckim. Stał na ich straży jako wykładowca, historyk literatury i rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego” – napisał krakowski metropolita senior.
Reklama
„Świat akademicki Krakowa i Polski wiele zawdzięcza jego niestrudzonej pracy, wszechstronnym kontaktom i otwartości. Wiele zawdzięcza mu Uniwersytet Papieski Jana Pawła II, z którym, jako rektor krakowskiej Alma Mater, współpracował. Angażował się w życie papieskiej uczelni jako wieloletni członek Rady Fundacji św. Królowej Jadwigi” – przypomniał.
Kard. Dziwisz podkreślił, że zmarły uczony darzył wielką miłością Kraków i jego zabytki. „Dbał o przywrócenie im dawnego blasku i piękna jako przewodniczący Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa. Z pietyzmem i szacunkiem dla duchowego dziedzictwa dawnej stolicy Polski piastował funkcję przewodniczącego Rady Fundacji Panteon Narodowy” – dodał.
Jak zaznaczył, w środowisku krakowskim prof. Ziejka był „człowiekiem, który łączył, nie dzielił”.
„Będzie nam brakowało jego mądrości, życzliwego spojrzenia na sprawy miasta, Kościoła i ojczyzny, jego umiejętności współdziałania z różnymi środowiskami i umiłowania tego, co w tradycji i współczesnym życiu Krakowa i Polski jest najpiękniejsze” – napisał wieloletni sekretarz św. Jana Pawła II.
Prof. Franciszek Ziejka, historyk literatury, prof. nauk humanistycznych, były rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego, zmarł w wieku 79 lat w Krakowie po długiej i wyczerpującej chorobie.
Reklama
Franciszek Ziejka urodził się w Radłowie w powiecie tarnowskim. W latach 1958-1963 studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim, a po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Instytucie Filologii Polskiej UJ. W 1971 r. uzyskał stopień naukowy doktora, broniąc rozprawy poświęconej symbolice „Wesela” Stanisława Wyspiańskiego. W 1982 r. habilitował się na podstawie pracy zatytułowanej „Złota legenda chłopów polskich”. Dziewięć lat później otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych i objął stanowisko profesora nadzwyczajnego. W 1998 r. został profesorem zwyczajnym.
Ziejka przez wiele lat kierował w Instytucie Polonistyki UJ Katedrą Literatury Polskiej XIX wieku. W latach 1990-1993 był dziekanem Wydziału Filologicznego UJ, następnie przez dwie kadencje prorektorem UJ, a w latach 1999-2005 sprawował funkcję rektora UJ.
Przez sześć lat przewodniczył Kolegium Rektorów Szkół Wyższych Krakowa, a przez trzy lata był przewodniczącym Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich. Był członkiem czynnym Polskiej Akademii Umiejętności. Przewodniczył Radzie Muzeum Narodowego w Krakowie, był członkiem m.in. Rady Muzeum Historycznego Miasta Krakowa oraz Rady Muzeum „Zamek Królewski na Wawelu". Przez wiele lat reprezentował Polską Akademię Umiejętności w Association Bibliotheque Polonaise de Paris (Biblioteka Polska w Paryżu). Był członkiem Komisji ds. Etyki w Nauce przy Polskiej Akademii Nauk oraz Kapituły Nagród Premiera Rządu RP.
Wykładał ponad siedem lat na uniwersytetach francuskich (w Aix-en-Provence oraz w Paryżu). Na Uniwersytecie Narodowym w Lizbonie założył pierwszy w dziejach Portugalii lektorat języka i kultury polskiej.
Był członkiem komitetów redakcyjnych kilku pism naukowych. Od 2005 r. przewodniczył Społecznemu Komitetowi Odnowy Zabytków Krakowa oraz Radzie Fundacji Panteon Narodowy w Krakowie.
Godność doktora honoris causa nadało mu pięć polskich uniwersytetów. Ma honorowe obywatelstwo Tarnowa, Sanoka i Radłowa. Otrzymał liczne odznaczenia polskie i zagraniczne, m.in. Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Gloria Artis, Wielki Złoty Krzyż za Zasługi na Rzecz Republiki Austrii, Palmes Academiques, Ordre National du Merite, Legia Honorowa (Chevalier), Krzyż Mauthausen Pro meritis, Grande Oficial da Ordem do Merito (Portugalia), Wielki Krzyż Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec.
