Kardynałowie kurialni

Podziel się cytatem

1. Sekretarz generalny Synodu Biskupów. Abp Mario Grech urodził się w Qala na wyspie Gozo na Malcie 20 lutego 1957 r., ale dorastał w Kercem, gdzie uczęszczał do szkoły podstawowej. Po ukończeniu nauki w liceum w Rabacie podjął w 1977 r. studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym diecezji Gozo. 26 maja 1984 r. został wyświęcony na kapłana przez swojego biskupa, Nikola Josepha Cauchi. Kontynuował studia podyplomowe uzyskując licencjat kanoniczny na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie oraz doktorat z prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza w Rzymie (Angelicum”. Był wikariuszem w katedrze Gozo i Narodowym Sanktuarium Ta 'Pinu, zanim został proboszczem parafii Kercem. Pełnił także szereg innych obowiązków w diecezji, w tym urzędnika kurialnego i członka kolegium konsultorów. 26 listopada 2005 r. Benedykt XVI mianował go biskupem Gozo. Sakrę przyjął 22 stycznia 2006 r. z rąk swego poprzednika, bp. Nikola Josepha Cauchi w katedrze Gozo. Jako przewodniczący Konferencji Episkopatu Malty (od września 2013 r.) uczestniczył III Nadzwyczajnym Zgromadzeniu Ogólnym Synodu Biskupów nt. rodziny gdzie wygłosił przemówienie 8 października 2014 r. Papież Franciszek pogratulował mu wówczas wystąpienia. W październiku 2015 r. uczestniczył XIV Zwyczajnym Zgromadzeniu Synodu Biskupów poświęconemu rodzinie. 2 października 2019 Ojciec Święty mianował go pro-sekretarzem generalnym, 15 września bieżącego roku sekretarzem generalnym Synodu Biskupów.

2. Prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Bp Marcello Semeraro urodził się 22 grudnia 1947 w Monteroni di Lecce w Apulii. Święcenia kapłańskie otrzymał 8 września 1971 i został włączony do prezbiterium archidiecezji Lecce. Uzyskał doktorat z teologii na papieskim Uniwersytecie Laterańskim. Był wicerektorem seminarium swej rodzinnej diecezji. Był także m.in. wykładowcą w Molfetcie oraz wikariuszem biskupim ds. duchowieństwa i synodu diecezjalnego. Wykładał też eklezjoligię na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim. 25 lipca 1998 papież Jan Paweł II mianował go ordynariuszem diecezji Oria. Sakry biskupiej udzielił mu 29 września 1998 arcybiskup Lecce, Cosmo Francesco Ruppi. 1 października 2004 został mianowany ordynariuszem diecezji Albano. W roku 2001 Jan Paweł II mianował go sekretarzem specjalnym X Zgromadzenia Zwyczajnego Ogólnego Synodu Biskupów obradującego na temat: „Posługa biskupów we współczesnym Kościele i świecie”. 13 kwietnia 2013 papież Franciszek mianował go sekretarzem Rady Kardynałów. 15 października b.r. prefektem Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Jest konsultorem Kongregacji dla Kościołów Wschodnich i członkiem Dykasterii ds. Komunikacji.

Kardynałowie-nominaci biskupi diecezjalni i inni

1. Arcybiskup stolicy Rwandy Kigali. Antoine Kambanda urodził się 10 listopada 1958 r. na terenie archidiecezji Kigali. Należy do grupy etnicznej Tutsi. Wszyscy członkowie jego rodziny zginęli podczas wojny domowej w 1994 r., za wyjątkiem brata, który obecnie mieszka we Włoszech. Uczęszczał do szkół podstawowych w Burundi i Ugandzie, kończąc szkoły średnie w Kenii. Wrócił do Rwandy po ukończeniu filozofii i dwóch latach teologii. Ukończył studia teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Nyakibandzie (diecezja Butare). Został wyświęcony na kapłana 8 września 1990 r. przez św. Jana Pawła II, gdy odbywał on wizytę apostolską w Rwandzie. Po święceniach był w latach 1990-1993 wykładowcą i prefektem Niższego Seminarium Ndera (Kigali); zaś w latach 1993-1999 odbywał studia na Akademii Alfonsjańskiej w Rzymie, gdzie uzyskał doktorat z teologii moralnej. W latach 1999-2005 był dyrektorem Caritas w Kigali, dyrektorem diecezjalnej Komisji Sprawiedliwości i Pokoju, profesorem teologii moralnej w Wyższym Seminarium Duchownym w Nyakibandzie i ojcem duchownym w Wyższym Seminarium w Rutongo. W latach 2005-2006 był rektorem Głównego Seminarium Filozoficznego w Kabgayi, a od 2006 r. rektorem Wyższego Seminarium Duchownego św. Karola w Nyakibandzie. 7 maja 2013 r. papież Franciszek mianował go biskupem diecezji Kibungo. Sakrę ks. Kambanda przyjął 20 czerwca tego roku z rąk abp. Ntihinyurwy. 18 listopada 2018 Franciszek mianował go arcybiskupem Kigali.

2. Arcybiskup Waszyngtonu (USA). Wilton D. Gregory urodził się 7 grudnia 1947 roku w Chicago. Po rozwodzie rodziców wychowywała go matka i babcia. Uczęszczał do szkoły katolickiej i tam już w wieku 11 lat poczuł powołanie do kapłaństwa. Ponieważ nie był katolikiem, przyjął chrzest, pierwszą Komunię św. i bierzmowanie w 1959 roku. 9 maja 1973 roku przyjął święcenia kapłańskie i został włączony do kleru archidiecezji chicagowskiej. W 1976 roku podjął studia na Papieskim Instytucie Liturgicznym Anselmianum w Rzymie, zwieńczone w 1980 roku doktoratem. Był wykładowcą liturgiki a także ceremoniarzem kardynałów Johna Cody’ego i Josepha Bernardina. 18 października 1983 roku św. Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji chicagowskiej i przydzielił stolicę tytularną Oliva. Sakrę biskupią przyjął 13 grudnia 1983 roku. 10 lat później 29 grudnia 1993 roku ten sam papież mianował go biskupem diecezji Belleville w stanie Illinois, a 9 grudnia 2004 roku arcybiskupem Atlanty w stanie Georgia. 4 kwietnia 2019 roku papież Franciszek mianował go, jako pierwszego Afroamerykanina arcybiskupem stolicy USA – Waszyngtonu.

W latach 2001-2004 abp Gregory był przewodniczącym Konferencji Biskupów Stanów Zjednoczonych, a przez kolejne trzy lata, 2004-2007, jej wiceprzewodniczącym. Pod jego kierownictwem biskupi USA przyjęli i wprowadzili w życie Kartę Ochrony Dzieci i Ludzi Młodych.

3. Arcybiskup Capiz na Filipinach. Jose F. Advincula urodził się w Dumalag, w archidiecezji Capiz, 30 marca 1952 roku. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Dumalag, przeniósł się do Liceum Ogólnokształcącego i Seminarium Św. Piusa X w Roxas City, gdzie pozostał również na studiach filozoficznych. Następnie uczęszczał na kursy teologiczne na Uniwersytecie Świętego Tomasza w Manili.

Został wyświęcony na kapłana dla archidiecezji Capiz 14 kwietnia 1976 roku. Następnie mianowano go ojcem duchownym Seminarium Duchownego św. Piusa X, gdzie pełnił również funkcje profesora i dziekana studiów. Podjął też studia specjalistyczne, najpierw psychologii na Uniwersytecie De la Salle w Manili, a następnie prawa kanonicznego, najpierw na Uniwersytecie Świętego Tomasz w Manili, a następnie na Papieskim Uniwersytecie Angelicum w Rzymie, uzyskując licencjat kanoniczny z prawa kanonicznego. Po powrocie do ojczyzny pełnił posługę w Seminarium Duchownym w Vigan, Nueva Segovia, a następnie w regionalnym Seminarium Duchownym w Jaro. W 1995 roku został mianowany rektorem Seminarium Św. Piusa X w Capiz, zostając jednocześnie obrońcą węzła małżeńskiego, promotorem sprawiedliwości i wreszcie wikariuszem sądowym w Capiz. W 1999 roku został proboszczem parafii św. Tomasza z Vilanueva w Tao.

15 lipca 2001 r. św. Jan Paweł II mianował go biskupem diecezji San Carlos. zaś 9 listopada 2011 r. Benedykt XVI mianował go arcybiskupem metropolią Capiz, w środkowo-wschodniej części wyspy Panay w regionie Western Visayas. Był członkiem Komisji Nauki Wiary i Komisji do spraw Ludów Tubylczych filipińskiego episkopatu.

4. Arcybiskup Santiago de Chile. Celestino Aós Braco pochodzi z Pampeluny w Hiszpanii, gdzie urodził się 6 kwietnia 1945 r. W swej ojczyźnie odbył studia filozoficzne, teologiczne i psychologiczne. Wstąpił do zakonu kapucynów, w którym w 1968 r. przyjął święcenia kapłańskie. Był wikariuszem parafialnym i wykładowcą.

W 1983 r. został wysłany do Chile, gdzie w różnych miejscowościach pełnił funkcje wikariusza parafialnego, przełożonego wspólnoty zakonnej, proboszcza, wikariusza biskupiego ds. życia konsekrowanego w diecezji Valparaíso, ekonoma prowincjalnego kapucynów, promotora sprawiedliwości (prokuratora) i sędziego w sądach biskupich.

W 2014 r. został biskupem diecezji Copiapó. 23 marca br. Franciszek mianował go administratorem apostolskim archidiecezji Santiago de Chile po przejściu na emeryturę kard. Riccardo Ezzatiego Andrello SDB, pod którego adresem kierowano oskarżenia o ukrywanie nadużyć seksualnych w Kościele. 27 grudnia 2019 roku Ojciec Święty mianował go arcybiskupem-metropolitą Santiago de Chile.

5. Wikariusz apostolski Brunei. Cornelius Sim urodził się 16 września 1951 r. w brunejskiej miejscowości Seria. Ukończył studia inżynierskie w Szkocji, po czym pracował w spółce naftowej Shella. Wtedy też zetknął się z chrześcijaństwem. Na uniwersytecie franciszkańskim w Steubenville (USA) uzyskał magisterium z teologii, po czym 26 listopada 1989 przyjął święcenia kapłańskie. Po powrocie do kraju pracował duszpastersko w różnych parafiach. W 1995 został mianowany wikariuszem generalnym diecezji Miri dla Brunei, a gdy 21 listopada 1997 papież utworzył oddzielną prefekturę apostolską na tym terenie, został jej pierwszym przełożonym. 20 października 2004 św. Jan Paweł II mianował go pierwszym wikariuszem apostolskim Brunei, wynosząc go jednocześnie do godności biskupa tytularnego Puzia di Numidia.