W 1997 r. Ojciec Święty Jan Paweł II ustanowił Światowy Dzień Życia Konsekrowanego łącząc go z obchodem liturgicznego święta - 2 lutego - w którym wspomina się ofiarowanie Jezusa w świątyni.
Świętowanie pamiątki wydarzenia, gdy Maryja i Józef przynieśli Dziecię, „aby Je poświęcić Panu” (Łk 2,22) stanowi okazję do głębszej refleksji całego Kościoła nad darem życia poświęconego Bogu.
Ojciec Święty określił potrójny cel ustanowienia Dnia Życia Konsekrowanego. Jest nim: potrzeba uroczystego uwielbienia Pana za dar życia konsekrowanego; poznanie życia konsekrowanego i wzbudzenie szacunku dla tej formy życia ze strony ludu Bożego oraz zaproszenie osób konsekrowanych, aby wspólnie odkryć, w świetle wiary, blaski Bożego piękna, które przez Ducha Świętego promieniują w ich sposobie życia, oraz aby jeszcze żywiej uświadomić sobie ich misję w Kościele i w świecie.
Życie konsekrowane wpisane jest w historię Kościoła od najdawniejszych czasów. To, co w chrzcie jest sakramentalnym początkiem życia w Chrystusie, to w konsekracji zakonnej staje się szczególnym programem życia. Staje się regułą i charyzmatem. Jest przepowiadaniem Chrystusa nie tylko słowem, ale samym wyborem stylu życia, sięgającym do najgłębszych wskazań Ewangelii: „Jeśli chcesz być doskonały, idź sprzedaj, co posiadasz i daj ubogim. …Potem przyjdź i pójdź za Mną” (por. Mt 19,21). Wśród świętych i błogosławionych mamy wiele przykładów takich osób, wspomnę świętych pustelników, świętych z zakonów klauzurowych, np. św. Teresa od Jezusa, św. Jadwiga, św. Maksymilian, który chciał cały świat zdobyć dla Chrystusa, św. Brat Albert, który sztukę malarską porzucił dla sztuki miłości wobec najmniejszych tego świata, św. Urszula Ledóchowska, która Polskę miłowała więcej niż siebie samą, i św. Matka Teresa z Kalkuty, miłośniczka najuboższych na tym świecie, i wiele, wiele innych. Niech ci Święci i założyciele naszych zakonów i zgromadzeń zakonnych będą nową inspiracją w realizacji życia zakonnego.
26 lipca 1942 r., został zamordowany w niemieckim obozie koncentracyjnym holenderski karmelita, św. Tytus Brandsma. Jest pierwszym błogosławionym męczennikiem z obozu koncentracyjnego i pierwszym błogosławionym dziennikarzem. Był człowiekiem serdecznym, inteligentnym i wykształconym. Kiedy widział, że coś zagraża Kościołowi, lub że są zagrożone ważne, niepodważalne zasady, zawsze stawał w ich obronie. Po zajęciu Holandii przez niemieckich hitlerowców, organizował opór w Kościele katolickim.
Anno Sjoerd Brandsma urodził się w 1881 r. w chłopskiej rodzinie we Fryzji. Spośród sześciorga dzieci w tej rodzinie pięcioro wstąpiło do zakonów. Anno Sjoerd wstąpił do zakonu karmelitów i przybrał imię Titus. Po studiach oraz święceniach kapłańskich łączył pracę duchową i naukową oraz publicystyczną.
Proces synodalny trwa, a Stolica Apostolska oczekuje dalszej transformacji Kościoła. Bardzo często słyszy się dziś opinie, że Kościół przeżywa kryzys i że jest potrzebna reforma. Na czym ta reforma ma polegać?
W każdej epoce były takie kryzysy dlatego, że walkę dobra ze złem każde pokolenie podejmuje na nowo. Każde pokolenie i każdy człowiek musi podejmować tę walkę ze złem, dlatego ten kryzys będzie obecny zawsze. Kościół musi się stale reformować, ale prawdziwa reforma Kościoła nie polega na zmianie struktur, bo to jest drugorzędna sprawa. Podstawową sprawą jest nawrócenie ludzkich serc. I tę reformę należy zacząć od siebie, od swojego życia duchowego i fizycznego, od swojego stosunku do bliźnich, od swojego stosunku do żywych obowiązków, do społeczeństwa, do kultury, do polityki, do posiadania i używania dóbr doczesnych. Każdy musi zacząć reformę od siebie – nie żądać od papieża czy biskupa, by zmieniał obowiązujące w Kościele zasady. Potrzebne jest dziś bowiem nawrócenie wszystkich – polskich rodzin, by byli prawdziwymi naśladowcami Jezusa Chrystusa. Potrzebne jest nawrócenie naszej polskiej młodzieży - ideowo i moralnie. Potrzebne jest też nawrócenie naszych polityków, aby myśleli kategoriami „dobra wspólnego” - tzw. „bonum commune” [łac] - w kontekście filozofii i etyki, odnosi się do korzyści i pomyślności, które dotyczą całej społeczności, a nie tylko jednostek. Pojęcie to ma głębokie korzenie w historii i jest fundamentalne w prawie kanonicznym oraz świeckim. Potrzebne jest nawracanie pracowników, urzędników, lekarzy, duchownych, nauczycieli i wszystkich innych. Nawrócenie potrzebne jest każdemu z nas.
Suma odpustowa w parafii św. Anny we Wrocławiu-Oporowie
Uroczystości odpustowe przeżywała parafia św. Anny we Wrocławiu-Oporowie. Parafianie przygotowywali się do nich od trzech dni poprzez konferencje głoszone przez O. Kuniberta Kubosza ze wspólnoty franciszkańskiej z klasztoru na Górze św. Anny.
– Dzisiejsza uroczystość to okazja do dziękczynienia Panu Bogu za cały rok wyświadczonych nam łask przez wstawiennictwo św. Anny, naszej patronki. Dziękujemy Bogu za duszpasterzy oraz świeckich wiernych zaangażowanych w ewangelizację – mówił ks. Jarosław Lawrenz, proboszcz parafii.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
