Bp Pindel: oddanie osocza to adwentowy czyn miłości
Z apelem o oddawanie osocza zwrócił się do diecezjan, którzy wrócili do zdrowia po przebytym zakażeniu koronawirusem, biskup bielsko-żywiecki Roman Pindel. „Przez taki adwentowy czyn miłości można najpiękniej wyrazić wdzięczność Bogu za odzyskane zdrowie i wspomóc leczenie, a może nawet uratować życie naszych chorych sióstr i braci” – napisał ordynariusz.
„Lekarze oddziałów zakaźnych szpitali naszej diecezji, dzięki których ofiarnej pracy udało się powrócić do zdrowia wielu naszym krewnym i bliskim, proszą o przekazanie gorącego apelu do wszystkich, którzy przeszli zwycięsko walkę z koronawirusem: Wasze osocze zawiera przeciwciała pomocne w leczeniu chorych na COVID-19 z ciężkimi objawami” – wezwał biskup.
W komunikacie przypomniał, że osoby w wieku od 18 do 60 lat (wielokrotni dawcy krwi do 65 lat), które zostały wyleczone z COVID-19 lub przeszły bezobjawowe zakażenie wirusem SARS-CoV-2 proszone są o zgłaszanie się w Oddziale Terenowym Regionalnego Centrum Krwiodawstwa w Bielsku-Białej przy ul. Wyspiańskiego 21, na terenie Beskidzkiego Centrum Onkologii-Szpitala Miejskiego im. Jana Pawła II.
Jednorazowo od dawcy pobierane jest 650 ml osocza. Zabieg trwa ok. 30-40 min. Przerwy pomiędzy pobraniami osocza nie powinny być krótsze niż 2 tyg.
Z apelem o oddawanie osocza zwrócił się do ozdrowieńców o. Zenon Surma CMF, krajowy duszpasterz Honorowych Dawców Krwi. – Pobieranie krwi czy osocza jest sterylne, odbywa się w ostrym reżimie sanitarnym i jest całkowicie bezpieczne. Warto i trzeba pomagać potrzebującym a właśnie osocze z przeciwciałami to jeden ze sposobów walki z koronawirusem – podkreślił duchowny w rozmowie z KAI.
O. Surma, który od 1978 r. oddał ponad 60 litrów krwi, zachęca aby osoby, które wyzdrowiały z COVID-19, zgłosiły się do regionalnych centrów krwiodawstwa i krwiolecznictwa, gdzie dokładnie opisane są procedury oddawania osocza, jak też warunki jakie trzeba spełnić, aby móc zostać jego dawcą.
Jeden z najwybitniejszych papieży i filarów średniowiecznej kultury, znakomity duszpasterza, doktor Kościoła Zachodniego, reformator liturgii i postać, z którą legendarnie wiąże się określenie „chorał gregoriański”.
Grzegorz urodził się w 540 r. w Rzymie. Piastował różne urzędy cywilne, aż doszedł do stanowiska prefekta Rzymu. Po czterech latach rządów opuścił to stanowisko i wstąpił do benedyktynów. Własny dom zamienił na klasztor. Ten czyn zaskoczył wszystkich – pan Rzymu został ubogim mnichem. Dysponując ogromnym majątkiem, Grzegorz założył jeszcze 6 innych klasztorów. W roku 577 papież Benedykt I mianował Grzegorza diakonem, a w roku 579 papież Pelagiusz II uczynił go swoim przedstawicielem, a następnie osobistym sekretarzem. Od roku 585 był także opatem klasztoru.
Wybór na papieża
W 590 r. zmarł Pelagiusz II. Na jego miejsce jednogłośnie przez aklamację wybrano Grzegorza. Ten w swojej pokorze wymawiał się. Został jednak wyświęcony na kapłana, następnie konsekrowany na biskupa. W tym samym 590 r. nawiedziła Rzym jedna z najcięższych w historii tego miasta zaraza. Papież Grzegorz zarządził procesję pokutną dla odwrócenia klęski. Podczas procesji nad mauzoleum Hadriana zobaczył anioła chowającego wyciągnięty, skrwawiony miecz. Wizję tę zrozumiano jako koniec plagi.
Pracowity pontyfikat
Pontyfikat papieża Grzegorza trwał 15 lat. Codziennie głosił Słowo Boże. Zreformował służbę ubogich. Wielką troską otoczył rzymskie kościoły i diecezje Włoch. Był stanowczy wobec nadużyć. Ujednolicił i upowszechnił obrządek rzymski. Od pontyfikatu Grzegorza pochodzi zwyczaj odprawiania 30 Mszy św. za zmarłych – zwanych gregoriańskimi.
Podziel się cytatemPrzy bardzo licznych i absorbujących zajęciach publicznych Grzegorz także pisał. Zostawił po sobie bogatą spuściznę literacką. Święty Grzegorz zmarł 12 marca 604 r. Obchód ku jego czci przypada 3 września, w rocznicę jego biskupiej konsekracji. Średniowiecze przyznało mu przydomek Wielki. Należy do czterech wielkich doktorów Kościoła Zachodniego.
Kościół uczy, że istnieje pewna forma łączności pomiędzy światem żyjących a światem tych, którzy odeszli. Jest to kontakt realny. Możemy sobie wzajemnie pomagać.
W wyznaniu wiary wypowiadamy słowa: „Wierzę w świętych obcowanie”. To krótkie zdanie zawiera w sobie jedną z najpiękniejszych tajemnic naszej wiary – prawdę o duchowej jedności wszystkich członków Kościoła: zarówno tych, którzy żyją na ziemi, jak i tych, którzy już przeszli do wieczności. Obcowanie świętych to nie poetycka metafora ani pobożne wspomnienie o zmarłych, ale rzeczywista więź, która łączy nas w jednym Ciele Chrystusa, niezależnie od czasu i przestrzeni.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
