Idź w pokoju mistrzu dobrych i przewodniku zbawienia sprawiedliwych” - tymi słowami św. Piotr Apostoł miał pożegnać św. Pawła. Stało się to w miejscu, w którym dzisiaj wznosi się Bazylika św. Pawła za Murami. Obaj Apostołowie już więcej się nie zobaczyli, gdyż zginęli śmiercią męczeńską w Rzymie. Św. Piotr prosił, aby ukrzyżowano go głową w dół, gdyż czuł, że nie jest godny umierać tak jak jego Mistrz. Św. Pawła ścięto mieczem.
Temat Pożegnania obu Apostołów nie jest częsty w ikonografii chrześcijańskiej. Podejmowali go Lanfranco (zm. 1647) - uczeń Guido Reniego, Il Cosci (zm. 1600), Francois Perrier (zm. 1650). W przemyskim Muzeum Archidiecezjalnym zachował się piękny tryptyk z pogranicza gotyku i renesansu, przedstawiający w polu środkowym omawianą scenę Pożegnania św. Piotra. Tryptyk pochodzi z roku 1527, prawdopodobnie z Osieka. Na kwaterach bocznych skrzydeł zamieszczono sceny z życia Apostołów. Skrzydło lewe przedstawia więc Powołanie św. Piotra, Widzenie (rewers), a także Uwolnienie oraz Ukrzyżowanie. Prawe skrzydło przedstawia m.in. Kazanie św. Pawła, jego biczowanie oraz męczeństwo.
Zapewne po słynnym nawróceniu św. Pawła w drodze do Damaszku nastąpiło pierwsze spotkanie Piotra i Pawła. Barnaba zaprosił otoczonego nieufnością Pawła (nikt jeszcze nie wierzył w jego nawrócenie) do spotkania z Apostołami w Jerozolimie. Po raz kolejny do spotkania Piotra i Pawła doszło w 49 r. Wówczas to odbywał się w Jerozolimie Sobór Apostolski, na którym obaj byli obecni. Paweł i Barnaba przedstawili swoim współbraciom z Kościoła jerozolimskiego sprawozdanie z postępów w swojej pracy misyjnej. Zgromadzeni na Soborze uznali, iż poganie, którzy przyjęli chrzest od Pawła, mimo że nie byli obrzezani i nie zachowywali przepisów Prawa Mojżeszowego, są autentycznymi chrześcijanami i pełnymi członkami Kościoła. W liście do Galatów możemy zatem przeczytać: „Jakub, Kefas (Piotr) i Jan, uważani za filary, podali mnie i Barnabie prawicę, na znak wspólnoty, abyśmy szli do pogan, oni zaś do obrzezanych...” (Ga, 2, 9).
Paweł przybyć miał do Rzymu ok. 60 r. w charakterze więźnia. Piotr mieszkał tam już od jakiegoś czasu. Choć nie posiadamy bezpośrednich świadectw o spotkaniach obu Apostołów w Rzymie, trudno, aby przebywający w Wiecznym Mieście Apostołowie nie wiedzieli o sobie. Tym bardziej, że Paweł w swoim domu przyjmował wielu chrześcijan. Wieść o jego obecności w Rzymie musiała szybko obiec całe miasto. Świadectwo o pobycie Piotra i Pawła w Rzymie daje starożytny list trzeciego następcy św. Piotra w Rzymie, Klemensa, z 96 r., napisany do gminy w Koryncie. Odnaleziony w manuskryptach w XVII i XIX wieku jest pierwszym pisanym świadectwem o męczeństwie Piotra i Pawła „u nas” - jak pisze Klemens - czyli w Rzymie czasów cesarza Nerona, w latach 64-67.
Kościół obchodzi święto Apostołów Piotra i Pawła 29 czerwca. Data ta wybrana została dla uczczenia przenosin doczesnych szczątków Apostołów w 258 r. do katakumb św. Sebastiana przy Via Appia, z obawy przed prześladowaniami chrześcijan przez cesarza Waleriana. W pobliżu Via Appia, w tychże katakumbach, znaleziono inskrypcję papieża Damazego pochodzącą z końca IV stulecia, głoszącą, że Piotr i Paweł byli tam pochowani. W późniejszym okresie ciała Piotra i Pawła przeniesiono tam, gdzie stracili życie. Św. Piotr został umęczony niedaleko Via Cornelia, w cyrku Nerona, gdzie dzisiaj znajduje się Bazylika św. Piotra. Paweł, na podstawie przywileju przysługującemu mu z racji bycia obywatelem rzymskim, został ścięty mieczem przy Via Ostia. Piękna legenda głosi, że trzy źródła miały wytrysnąć w miejscach, w których głowa św. Pawła odbiła się od ziemi.
Dwukopułową kaplicę wzniesioną ku czci obu Apostołów znajdziemy przy kościele farnym w Krośnie. Wzniesiono ją w latach 1641-46, z fundacji bogatego mieszczanina krośnieńskiego, z pochodzenia Szkota, Roberta Gilberta Porcjusza. W latach dwudziestych XVII stulecia przyjechał on do Krosna, gdzie w 1627 r. poślubił mieszczankę Annę Hesnerównę. Dorobił się majątku na handlu winem m.in. z Węgrami. Kaplicę zaprojektował wybitny architekt Wincenty Petroni. Bogato zdobione retabulum ołtarzowe w polu środkowym mieści obraz „Przekazanie kluczy św. Piotrowi”. W zwieńczeniu ołtarza znajdziemy omawianą scenę „Pożegnanie św. Piotra i Pawła”. W predelli ołtarza znajdziemy natomiast scenę „Nawrócenie św. Pawła”. Pod posadzką kaplicy, pomyślaną jako mauzoleum rodowe Porcjuszy, znajdują się krypty, w których spoczywają Robert z żoną Anną (która zmarła trzynaście lat przed śmiercią męża, w 1648 r.) oraz jego brat Tomasz (zm. 1676). Na ścianach zawieszono portrety Portiusów pochodzące z XVII stulecia. W kaplicy znajduje się również XVII-wieczny obraz „Cztery Rzeczy Ostateczne”, ukazujący znikomość życia ludzkiego. Na zewnętrznym portalu kaplicy umieszczono gmerk zamożnego Szkota.
