Reklama

Pamięci Józefa Patrycego Cieszkowskiego

11 czerwca 1867 r. zmarł Józef Patrycy Cieszkowski, twórca Zagłębia Dąbrowskiego, naczelnik Oddziału Kopalń Okręgu Zachodniego w Królestwie Polskim. 145. rocznicę jego śmierci postanowiono uczcić w będzińskim kościele Świętej Trójcy. Podczas wieczornej Eucharystii 25 czerwca pod przewodnictwem proboszcza parafii ks. kan. Andrzeja Stępnia, odsłonięto odrestaurowaną tablicę wspominającą zmarłych w wieku dziecięcym Bronisławę i Stanisława Cieszkowskich, dzieci Józefa Patrycego Cieszkowskiego

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Tablica, kiedyś wmurowana w głównej arkadzie kościoła, a do niedawna znajdująca się w murze kościelnym na tyłach świątyni, jest jedynym obecnie, fizycznym śladem po rodzinie Cieszkowskich w Zagłębiu Dąbrowskim.
Również obecni włodarze Zagłębia uczcili rocznicę śmierci Cieszkowskiego. Podczas sesji sejmiku naszego województwa, która odbyła się 18 czerwca, radni oddali hołd Józefowi Patrycemu Cieszkowskiemu. Sejmik, kierując się zamiarem przywrócenia pamięci osobie, która wywarła ogromny wpływ na rozwój regionu, skierował pod adresem Marszałka Województwa Śląskiego wniosek o zlecenie Instytutowi Badań Regionalnych w Bibliotece Śląskiej opracowania i wydania publikacji poświęconej Józefowi Patrycemu Cieszkowskiemu w przypadającą na 2018 r. 220. rocznicę urodzin twórcy Zagłębia Dąbrowskiego. 25 czerwca odbyła się sesja Rady Miejskiej Będzina poświęcona Cieszkowskiemu.
Józef Patrycy Cieszkowski (1798-1867), herbu Zerwikaptur, absolwent Akademii Górniczej w Kielcach, w latach 1843-61 zajmował stanowisko naczelnika Oddziału Kopalń Okręgu Zachodniego w Królestwie Polskim z siedzibą w Dąbrowie Górniczej. Był jednym z twórców polskiego słownictwa fachowego w dziedzinie górnictwa. Wprowadził nowe metody eksploatacji pokładów węgla kamiennego (był prekursorem metody zwanej dąbrowską lub zagłębiowską); odkryte przez niego nowe pokłady węgla dały podstawę do otwarcia wielu kopalń, m.in.: „Cieszkowski” (1846 r.), „Szuman” (1864 r.), „Łabęcki” (1865 r.), „Hieronim”, „Nowa” (1867 r.). Ok. 1850 r. wprowadził pojęcie Zagłębie Dąbrowskie, które określało charakter regionu gospodarczego z przewagą górnictwa i hutnictwa.
Cieszkowski zmarł w Strzemieszycach Małych. Pochowano go zapewne na cmentarzu parafialnym w Gołonogu, jednak jego grób nie zachował się. Dla upamiętnienia postaci Józefa Cieszkowskiego Towarzystwo Przyjaciół Dąbrowy Górniczej odsłoniło w 2006 r. tablicę pamiątkową na budynku Szkoły Podstawowej w Dąbrowie Górniczej - Strzemieszycach Małych.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2012-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Prenumerata Tygodnika Katolickiego "Niedziela"

Karol Porwich/Niedziela

JAK ZAMÓWIĆ PRENUMERATĘ „NIEDZIELI”

CZYTAJ DALEJ

Kościół czci patronkę Europy - św. Katarzynę ze Sieny

[ TEMATY ]

św. Katarzyna

pl.wikipedia.org

Kościół katolicki wspomina dziś św. Katarzynę ze Sieny (1347-80), mistyczkę i stygmatyczkę, doktora Kościoła i patronkę Europy. Choć była niepiśmienna, utrzymywała kontakty z najwybitniejszymi ludźmi swojej epoki. Przyczyniła się znacząco do odnowy moralnej XIV-wiecznej Europy i odbudowania autorytetu Kościoła.

Katarzyna Benincasa urodziła się w 1347 r. w Sienie jako najmłodsze, 24. dziecko w pobożnej, średnio zamożnej rodzinie farbiarza. Była ulubienicą rodziny, a równocześnie od najmłodszych lat prowadziła bardzo świątobliwe życie, pełne umartwień i wyrzeczeń. Gdy miała 12 lat doszło do ostrego konfliktu między Katarzyną a jej matką. Matka chciała ją dobrze wydać za mąż, podczas gdy Katarzyna marzyła o życiu zakonnym. Obcięła nawet włosy i próbowała założyć pustelnię we własnym domu. W efekcie popadła w niełaskę rodziny i odtąd była traktowana jak służąca. Do zakonu nie udało jej się wstąpić, ale mając 16 lat została tercjarką dominikańską przyjmując regułę tzw. Zakonu Pokutniczego. Wkrótce zasłynęła tam ze szczególnych umartwień, a zarazem radosnego usługiwania najuboższym i chorym. Wcześnie też zaczęła doznawać objawień i ekstaz, co zresztą, co zresztą sprawiło, że otoczenie patrzyło na nią podejrzliwie.
W 1367 r. w czasie nocnej modlitwy doznała mistycznych zaślubin z Chrystusem, a na jej palcu w niewyjaśniony sposób pojawiła się obrączka. Od tego czasu święta stała się wysłanniczką Chrystusa, w którego imieniu przemawiała i korespondowała z najwybitniejszymi osobistościami ówczesnej Europy, łącznie z najwyższymi przedstawicielami Kościoła - papieżami i biskupami.
W samej Sienie skupiła wokół siebie elitę miasta, dla wielu osób stała się mistrzynią życia duchowego. Spowodowało to jednak szereg podejrzeń i oskarżeń, oskarżono ją nawet o czary i konszachty z diabłem. Na podstawie tych oskarżeń w 1374 r. wytoczono jej proces. Po starannym zbadaniu sprawy sąd inkwizycyjny uwolnił Katarzynę od wszelkich podejrzeń.
Św. Katarzyna odznaczała się szczególnym nabożeństwem do Bożej Opatrzności i do Męki Chrystusa. 1 kwietnia 1375 r. otrzymała stygmaty - na jej ciele pojawiły się rany w tych miejscach, gdzie miał je ukrzyżowany Jezus.
Jednym z najboleśniejszych doświadczeń dla Katarzyny była awiniońska niewola papieży, dlatego też usilnie zabiegała o ich ostateczny powrót do Rzymu. W tej sprawie osobiście udała się do Awinionu. W znacznym stopniu to właśnie dzięki jej staraniom Następca św. Piotra powrócił do Stolicy Apostolskiej.
Kanonizacji wielkiej mistyczki dokonał w 1461 r. Pius II. Od 1866 r. jest drugą, obok św. Franciszka z Asyżu, patronką Włoch, a 4 października 1970 r. Paweł VI ogłosił ją, jako drugą kobietę (po św. Teresie z Avili) doktorem Kościoła. W dniu rozpoczęcia Synodu Biskupów Europy 1 października 1999 r. Jan Paweł II ogłosił ją wraz ze św. Brygidą Szwedzką i św. Edytą Stein współpatronkami Europy. Do tego czasu patronami byli tylko święci mężczyźni: św. Benedykt oraz święci Cyryl i Metody.
Papież Benedykt XVI 24 listopada 2010 r. poświęcił jej specjalną katechezę w ramach cyklu o wielkich kobietach w Kościele średniowiecznym. Podkreślił w niej m.in. iż św. Katarzyna ze Sieny, „w miarę jak rozpowszechniała się sława jej świętości, stała się główną postacią intensywnej działalności poradnictwa duchowego w odniesieniu do każdej kategorii osób: arystokracji i polityków, artystów i prostych ludzi, osób konsekrowanych, duchownych, łącznie z papieżem Grzegorzem IX, który w owym czasie rezydował w Awinionie i którego Katarzyna namawiała energicznie i skutecznie by powrócił do Rzymu”. „Dużo podróżowała – mówił papież - aby zachęcać do wewnętrznej reformy Kościoła i by krzewić pokój między państwami”, dlatego Jan Paweł II ogłosił ją współpatronką Europy.

CZYTAJ DALEJ

O komiksach Juliusza Woźnego w szkole

2024-04-29 22:29

Marzena Cyfert

Juliusz Woźny w SP nr 17 we Wrocławiu

Juliusz Woźny w SP nr 17 we Wrocławiu

Uczniowie starszych klas SP nr 17 we Wrocławiu gościli Juliusza Woźnego, wrocławskiego historyka i autora komiksów. Usłyszeli o Edycie Stein, wrocławskich miejscach z nią związanych, ale też o pracy nad komiksami.

To pierwsze z planowanych spotkań, które zorganizowały nauczycielki Barbara Glamowska i Marta Kondracka. – Dlaczego postanowiłem robić komiksy? Otóż z myślą o takich młodych ludziach, jak Wy – mówił Juliusz Woźny.

CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję