Reklama

Bóg Królem i Sędzią Świata

Niedziela Ogólnopolska 39/2002

AG/AP/Massimo Sambucetti

Papież Jan Paweł II podczas audiencji generalnej 18 września 2002 r.

Papież Jan Paweł II podczas audiencji generalnej 18 września 2002 r.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Audiencja generalna, 18 września 2002 r.

1. "Mówcie wśród pogan: Pan jest Królem!". To wołanie z Psalmu 96 [95], 10, który przed chwilą był proklamowany, daje jakby tonację, na której zbudowany jest cały Psalm. Należy on do tzw. Psalmów Pana i Króla, które zawierają Psalmy od 96 [95] do 99 [98], jak i Psalm 47 [46] oraz 93 [92]. W przeszłości mieliśmy już okazję spotkania i komentowania Psalmu 93 [92] i wiemy, że te Pieśni mają w centrum majestatyczną postać Boga, który podtrzymuje cały wszechświat i kieruje historią ludzkości.
Również Psalm 96 [95] wysławia zarówno Stwórcę wszystkich bytów, jak i Zbawiciela narodów: "Bóg umocnił świat, by się nie poruszył: ze słusznością wymierza ludom sprawiedliwość" (Ps 96 [95], 10). W oryginale hebrajskim słowo, które zostało przetłumaczone jako "wymierza sprawiedliwość", w rzeczywistości oznacza "rządzi"; mamy zatem pewność, że nie jesteśmy pozostawieni ciemnym siłom chaosu i przypadku, lecz od początku jesteśmy w dłoniach sprawiedliwego i miłosiernego Pana.

2. Psalm rozpoczyna się radosnym zaproszeniem do uwielbienia Boga, które otwiera uniwersalną perspektywę: "Śpiewajcie Panu wszystkie krainy!" (Ps 96 [95], 1). Wierzący zostają zaproszeni do "rozgłaszania chwały" Boga "wśród narodów", następnie do zwrócenia się "do wszystkich ludów", aby opowiadały "Jego cuda" (Ps 96 [95], 3). Psalmista zwraca się wprost do "rodzin narodów" (Ps 96 [95], 7) i zaprasza je do wysławiania Pana. Oczekuje również od wierzących, że będą mówili "wśród pogan", iż "Pan jest królem!" (Ps 96 [95], 10), i wyjaśnia, że Pan "wymierza sprawiedliwość" (Ps 96 [95], 10) "wszystkim narodom" (Ps 96 [95], 13). Bardzo znaczące jest to uniwersalne otwarcie się ze strony małego narodu uciskanego przez wielkie imperia. Naród ten ma świadomość, że jego Panem jest Bóg wszechświata i że "wszyscy bogowie pogan to ułuda" (Ps 96 [95], 5).
Psalm ten jest właściwie zbudowany z dwóch obrazów. Pierwsza część (por. Ps 96 [95], 1-9) zawiera uroczyste objawienie się Pana "w Jego przybytku" (Ps 96 [95], 6), czyli w świątyni na Syjonie. Poprzedzają je i następują po nim śpiewy i obrzędy ofiarne zgromadzenia wiernych. Płynie niczym rwący strumień pochwała Bożego majestatu: "Śpiewajcie Panu pieśń nową... śpiewajcie... śpiewajcie... błogosławcie... głoście Jego zbawienie... rozgłaszajcie Jego chwałę... Jego cuda... oddajcie Panu chwałę i uznajcie potęgę... oddajcie Panu chwałę... nieście ofiary... oddajcie pokłon" (Ps 96 [95], 1-3 i 7-9). Zasadniczym gestem wobec Pana-Króla, ukazującym Jego chwałę w historii zbawienia, jest zatem pieśń uwielbienia, chwały i błogosławieństwa. Postawy te powinny być także obecne w naszej codziennej liturgii, w naszej modlitwie osobistej.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

3. W głębi tego chóralnego śpiewu znajdujemy postawę przeciwną bałwochwalstwu. Modlitwa jawi się tu jako droga do osiągnięcia czystości wiary, według znanego powiedzenia lex orandi, lex credendi: norma prawdziwej modlitwy jest także normą wiary, jest lekcją o prawdzie Bożej. Może ona zostać odkryta właśnie dzięki wewnętrznemu zjednoczeniu z Bogiem, które uzyskuje się podczas modlitwy.
Psalmista głosi: "Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały, wzbudza On większy lęk niż wszyscy bogowie. Bo wszyscy bogowie pogan to ułuda, a Pan uczynił niebiosa" (Ps 96 [95], 4-5). Przez liturgię i modlitwę wiara oczyszcza się z wszelkiego zepsucia, zostają odrzucone te bożki, którym łatwo ofiarowuje się cokolwiek z nas w życiu codziennym, przechodzi się od lęku wobec nadprzyrodzonej sprawiedliwości Boga do żywego doświadczenia Jego miłości.

4. Lecz oto mamy drugi obraz - otwiera go ogłoszenie królewskości Pana (por. w. 10-13). Odtąd to wszechświat ma śpiewać, również w swoich żywiołach najbardziej tajemniczych i ciemnych, jak morze, według starożytnej koncepcji biblijnej: "Niech się cieszy niebo i ziemia raduje; niech szumi morze i to, co je napełnia; niech się weselą pola i wszystko, co jest na nich, niech się także radują wszystkie drzewa leśne przed obliczem Pana, bo nadchodzi, bo nadchodzi, aby sądzić ziemię" (Ps 96 [95], 11-13).
Jak powie św. Paweł: "Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych. (...) również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych" (Rz 8, 19-21).
W tym momencie chcielibyśmy pozostawić miejsce na chrześcijańskie odczytanie tego Psalmu dokonane przez Ojców Kościoła, którzy widzieli w nim zapowiedź Wcielenia i Ukrzyżowania, znak paradoksalnej królewskości Chrystusa.
W ten sposób na początku przemówienia wygłoszonego w Konstantynopolu na Boże Narodzenie 379 lub 380 r. św. Grzegorz z Nazjanzu powtarza kilka wyrażeń z Psalmu 96 [95]: "Chrystus rodzi się, sławcie Go, Chrystus zstępuje z nieba: idźcie Mu naprzeciw. Chrystus jest na ziemi: powstańcie!". "Śpiewaj Panu, cała ziemio" (Ps 96 [95], 1)".
I - łącząc dwie rzeczywistości - dodaje: "Niechaj cieszą się niebiosa i raduje ziemia" (Ps 96 [95], 11) "ze względu na Tego, który jest z nieba, ale później stał się także kimś ziemskim" (Omelie sulla nativita, Przemówienie 38, 1, Rzym 1983, s. 44).
W ten sposób tajemnica królewskości Bożej objawia się we Wcieleniu. Co więcej, ten, który rządzi, "stawszy się ziemskim", rządzi dokładnie przez upokorzenie na krzyżu. Znamienne, że wielu starożytnych odczytywało wiersz 10. tego Psalmu jako sugestywną integrację chrystologiczną: "Pan królował z drzewa".
Dlatego też już List Barnaby nauczał, że "królestwo Jezusa jest na drzewie" (VIII, 5: I padri apostolici, Rzym 1984, s. 198). A męczennik św. Justyn całkowicie, cytując prawie w całości ten Psalm w swojej Pierwszej Apologii, na zakończenie wzywa wszystkich do radości, ponieważ "Pan królował z drzewa krzyża" (Gli apologeti greci, Rzym 1986, s. 121).
Na tym gruncie zakwitł hymn poety chrześcijańskiego Wenancjusza Fortunata Vexilla regis, który wysławia Chrystusa panującego z wysokości krzyża, który jest tronem miłości, a nie panowania: Regnavit a ligno Deus. Jezus bowiem już podczas swego ziemskiego życia upominał: "Kto by między wami chciał się stać wielkim, niech będzie sługą waszym. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem wszystkich. Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu" (Mk 10, 43-45).

Z oryginału włoskiego tłumaczył o. Jan Pach OSPPE

2002-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Dziś jest tylko jeden plan: krzyż

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

Didgeman/pixabay.com

Rozważania do Ewangelii J 18, 1 – 19, 42.

Wielki Piątek, 29 marca

CZYTAJ DALEJ

Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował, ale jej ślady nosił na ciele

2024-03-28 23:15

[ TEMATY ]

Droga Krzyżowa

św. o. Pio

Wydawnictwo Serafin

O. Pio

O. Pio

Mistycy wynagrodzenia za grzechy są powołani do wzięcia w milczeniu grzechów i cierpienia świata na siebie, w zjednoczeniu z Jezusem z Getsemani. Rzeczywiście, Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował i boleśnie przeżywał, ale jej ślady nosił na własnym ciele, aby w zjednoczeniu ze swoim Boskim Mistrzem współdziałać w wynagradzaniu za ludzkie grzechy. Jako czciciel Męki Pańskiej chciał, aby i inni korzystali z jego dobrodziejstwa.

„Misterium miłości. Droga krzyżowa z Ojcem Pio” to rozważania drogi krzyżowej, które proponuje nam br. Błażej Strzechmiński OFMCap - znawca życia i duchowości Ojca Pio. Rozważania każdej ze stacji przeplatane są z fragmentami pism Stygmatyka. Książka wydana jest w niewielkiej, poręcznej formie i zawiera także miejsce na własne notatki, co doskonale nadaje się do osobistej kontemplacji Drogi krzyżowej.

CZYTAJ DALEJ

Abp Galbas w Sosnowcu przeprosił wiernych za każde zgorszenie, które kiedykolwiek spowodowali księża

2024-03-28 23:35

[ TEMATY ]

Abp Adrian Galbas

flickr.com/episkopatnews

Abp Adrian Galbas

Abp Adrian Galbas

- Kościelne postępowanie w bulwersującej sprawie sprzed miesięcy dobiega końca - powiedział abp Adrian Galbas SAC, administrator apostolski diecezji sosnowieckiej sede vacante. W czasie Mszy Wieczerzy Pańskiej, którą odprawił w sosnowieckiej bazylice katedralnej, przeprosił wiernych za każde zgorszenie, które kiedykolwiek spowodowali księża.

- Po podjęciu ostatecznych decyzji, zostanie o nich poinformowana opinia publiczna. Także w sprawie, która w ostatnich dniach spowodowała, że diecezja sosnowiecka znalazła się na czołówkach gazet, jestem zdeterminowany, by wszystko wyjaśnić i adekwatnie zareagować. Proszę przyjąć moje zapewnienie, że nic w tej, jak i w żadnej innej gorszącej sprawie, nie jest i nie będzie zbagatelizowane - powiedział.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję