Zatrzymać słowo to nie tylko encyklopedia, leksykon, autobiografia, ale także lekarstwo. Oto nazajutrz po wydaniu książki otrzymałem w szpitalu jej egzemplarz.
Cztery dni po wylewie „zatrzymane słowo” pomaga mi „ruszyć słowa”. Jest niemalże moim elementarzem i podręcznikiem w artykułowaniu słów, pozwala przeżywać znane mi od kilkunastu lat homilie ks. Tymoteusza. Poprzez wypowiadane głośno słowa, czułem Twoją obecność, Czcigodny Ojcze! Z pewnością wspierałeś mnie swoimi modlitwami. Czułem to. Przecież Twoja dedykacja: „Boguś, kanoniku - bądź zdrów!” - jest jak modlitwa i błogosławieństwo. Wielką pomocą w przezwyciężaniu daru choroby były przemyślenia nad opracowanymi tekstami. Pierwszymi wypowiedzianymi w szpitalu słowami były: Ojcze nasz…, Zdrowaś Maryjo… i Zatrzymać słowo. Jakże trudno było wypowiedzieć - „zatrzymać”. To było chyba najdłużej na świecie wypowiadane „zatrzymać”.
Dziękuję jeszcze raz za to, że byłeś z nami na Drodze Krzyżowej w Brzezinach, za to, że byłeś z nami, tak jak moi Biskupi, w procesji ulicami Brzezin z relikwiami Krzyża Świętego. Dziękuję, że „byłeś” ze mną, Czcigodny Księże Biskupie Józefie, w szpitalu. Dziękuję za Twoje „chorych nawiedzać”, tak jak uczynił to mój Arcypasterz.
Boże ojców naszych, wielki i miłosierny! Panie życia i pokoju, Ojcze wszystkich ludzi. Twoją wolą jest pokój, a nie udręczenie. Potęp wojny i obal pychę gwałtowników. Wysłałeś Syna swego Jezusa Chrystusa, aby głosił pokój bliskim i dalekim i zjednoczył w jedną rodzinę ludzi wszystkich ras i pokoleń.
Izajasz kieruje słowo do ziem dotkniętych hańbą i przemocą. W tle stoją północne krainy Zabulona i Neftalego, pierwsze wystawione na cios Asyrii. Perykopa nazywa je „Galileą pogan”, bo były pograniczem, gdzie mieszały się ludy i wpływy. Właśnie tam ma zabłysnąć światło. Hebrajskie ʾôr (’or) oznacza jasność, która nie tylko rozprasza mrok, ale ujawnia drogę. Ciemność w prorokach bywa konkretna: lęk, ucisk, poczucie, że przyszłość została zabrana. Dlatego obrazy jarzma, kija i rózgi mówią o codziennym ciężarze, jaki kładzie na człowieku władza przemocy.
W poniedziałek 22 grudnia kardynał Grzegorz Ryś gościł na posiedzeniu Senatu UPJPII i obejrzał nowo wybudowany kampus.
Rozpoczynając posiedzenie Senatu, rektor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, ks. prof. dr hab. Robert Tyrała, zwrócił się do kardynała Grzegorza Rysia, zaproszonego na to posiedzenie. Obejmując urząd metropolity krakowskiego, Kardynał – zgodnie z tradycją – stał się Wielkim Kanclerzem UPJPII. Rektor podkreślił szczególną więź, jaka łączy Eminencję z uczelnią. Przypomniał drogę akademicką kardynała, który niemal całe swoje studia i rozwój naukowy – od magisterium, przez doktorat, aż po habilitację – związał właśnie z tą uczelnią, wówczas jeszcze Papieską Akademią Teologiczną. Zaznaczył, że przez wiele lat kardynał był także jej pracownikiem naukowym, a dziś, po latach, powraca do Uniwersytetu jako Wielki Kanclerz. Rektor mówił o tym powrocie jako o domknięciu pewnego kręgu historii i z radością powitał kardynała słowami: „Witamy serdecznie w domu. Uniwersytet Papieski jest bowiem domem księdza kardynała, a ksiądz kardynał jest tu Ojcem”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1766416222.jpg)
