W przeddzień święta Matki Bożej Częstochowskiej, w słoneczny ciepły dzień, przeżywaliśmy jakże uroczyste chwile. 24 sierpnia 2002 r. z diecezji rzeszowskiej przywędrował do archidiecezji przemyskiej obraz Matki Bożej Częstochowskiej.
Na granicy diecezji w Kraczkowej postawiono wspaniałą bramę powitalną. Umieszczono na niej kopię frontonu bazyliki archikatedralnej w Przemyślu, z powitalnym napisem. Poniżej u podstawy umieszczono kilka stągwi symbolizujących te z Kany Galilejskiej. Na powitanie Matki Bożej przyszły rzesze ludzi - przyszli prawie wszyscy mieszkańcy Kraczkowej na czele ze starostą powiatu łańcuckiego Adamem Krzysztoniem. W oczekiwaniu na Obraz wierni wraz z proboszczem ks. M. Biziorem oraz bp. Stefanem Moskwą, odmawiali Różaniec.
Całą trasę przejazdu udekorowano flagami. W oknach obrazy Matki Bożej, Pana Jezusa, Ojca Świętego. Jakże wielka jest wiara naszego ludu, czego świadkiem byłem przejeżdżając wcześniej drogą polną na trasie Malawa, Cierpisz, Albigowa, Hone. Tam, samotnie tkwiące pod lasem i w polach domostwa były tak pięknie udekorowane, że nie powstydziłyby się największe metropolie. A przecież czyniono to nie dla ludzi, nie dla poklasku, gdyż niewiele osób mogło to oglądać. Czyniono to z miłości i wdzięczności do Matki Najświętszej, za Jej nawiedzenie.
Z Rzeszowa obraz Matki Bożej Częstochowskiej przyjechał w asyście Ojców Paulinów z Jasnej Góry oraz bp. Edwarda Białogłowskiego, który przekazał go bp. Stefanowi Moskwie - synowi łańcuckiej ziemi, jako przedstawicielowi archidiecezji przemyskiej. I znów obraz Madonny ruszył w dalszą drogę, jadąc wolno, aby Biskup mógł błogosławić stojącym wzdłuż drogi ludziom, a szczególnie serdecznie małym dzieciom. A oto już Łańcut. Na górce wielkie skupisko ludzi, może 700-800 osób, po obu stronach ruchliwej dwupasmówki E-40. Tak witała przejeżdżający Obraz z litanią na ustach parafia Chrystusa Króla, na czele z proboszczem ks. Mieczysławem Sondejem.
Samochód z ikoną Madonny zwalnia. Biskup błogosławi wiernych. Ludzie płaczą ze wzruszenia, podnoszą dzieci do błogosławieństwa, machają na pożegnanie rękami, chorągiewkami. Wszędzie podniosły, modlitewny entuzjazm. I choć Obraz już przejechał, wierni rozchodzą się powoli. Niektórzy jeszcze z kapłanami kończą indywidualne modlitwy. Szosa przejazdu staje się miejscem i domem modlitwy, w której każdy powierza Matce Bożej swe codzienne życie. I tak jest na całej trasie do Przemyśla.
Obraz Matki Najświętszej jeszcze tutaj powróci, aby każda parafia ziemi łańcuckiej złożyła Jej hołd, miłość, gorące uczucie wiary, poprawę swojego życia. Niech więc cała ziemia zawsze i wszędzie śpiewa radosną pieśń Matce Bożej Częstochowskiej.