Papież do kapelanów szkolnych: przyprowadzajcie młodych do Boga w modlitwie
Papież spotkał się z delegacją kapelanów szkolnych francuskojęzycznej Szwajcarii, wśród których byli duchowni zarówno katoliccy, jak i protestanccy. Franciszek zaznaczył, że praca z młodzieżą jest wymagająca, ale bardzo wiele daje tym, którzy hojnie i wielkodusznie się jej poświęcają. Szczególnie ważne jest przyprowadzanie młodych w modlitwie do Boga, z ich twarzami, uśmiechami, historiami oraz marzeniami, a do tego potrzeba, żeby sami duszpasterze z Niego czerpali siły do swojej posługi.
Krzysztof Ołdakowski SJ /vaticannews.va /Watykan (KAI)
Ojciec Święty nawiązał do przeżywanego cztery lata temu synodu z młodzieżą, który nie zamknął się w dokumencie końcowym, ale był zwieńczeniem drogi eklezjalnej, która poprzedzała i następowała po tym zgromadzeniu. To nie jest dokument zamknięty, dzięki byciu obok młodych ludzi, można dzisiaj napisać nowe karty tego Listu, który wyszedł z tamtego synodu: adhortacji apostolskiej „Christus vivit” (25 marca 2019 r).
„Za każdym razem, gdy ktoś z was idzie obok dwóch lub trzech młodych ludzi w drodze, towarzyszy im, słucha o rozczarowaniach, niepowodzeniach, wątpliwościach, które noszą w sobie, a następnie mówi im o Jezusie Chrystusie, rozbudzając na nowo nadzieję w ich sercach, to odnawia się coś z doświadczenia uczniów z Emaus. Nie zależy to od waszych umiejętności: to żywy Chrystus przechodzi, to Jego Duch działa; ale ważne jest, że jesteście tam wy, wasza obecność obok nich jest konieczna. Być pośród nich, towarzyszyć – podkreślił papież. - I drugi aspekt, który zasługuje na podkreślenie, to aspekt ekumeniczny: jesteście katolikami oraz protestantami i pracujecie razem. Kiedyś paliliśmy się wzajemnie! Teraz pięknie jest pracować wspólnie, pięknie jest współdziałać. To jest ważne, daje dobre świadectwo i może pomóc Kościołowi wzrastać ku coraz pełniejszej jedności, bardziej zgodnej z wolą Chrystusa Pana. Zachęcam do kontynuowania tej drogi”.
Nowa ewangelizacja (...) urzeczywistnia się zasadniczo w trzech obszarach. W pierwszym rzędzie wymieńmy obszar duszpasterstwa zwyczajnego (...). Do tego obszaru należy także zaliczyć wiernych, którzy zachowują żywą i szczerą wiarę katolicką, dając jej wyraz na różny sposób, chociaż nie uczestniczą często w kulcie. Duszpasterstwo to ma na celu wzrost wierzących, tak by coraz lepiej całym swoim życiem odpowiadali na miłość Bożą. Na drugim miejscu wspomnijmy o środowisku „osób ochrzczonych, które jednakże nie żyją zgodnie z wymogami chrztu św.”, nie przynależą całym sercem do Kościoła i nie doświadczają już pocieszenia płynącego z wiary. Kościół jako matka zawsze uważna stara się, aby przeżyli oni nawrócenie, które przywróciłoby im radość wiary oraz pragnienie zaangażowania się w Ewangelię. W końcu zauważmy, że ewangelizacja związana jest istotnie z głoszeniem Ewangelii tym, którzy nie znają Jezusa Chrystusa lub zawsze Go odrzucali. Wielu z nich, ogarniętych tęsknotą za obliczem Boga, szuka Go w skrytości, również w krajach o starej tradycji chrześcijańskiej. Wszyscy mają prawo przyjąć Ewangelię. Chrześcijanie mają obowiązek głoszenia jej, nie wykluczając nikogo, nie jak ktoś, kto narzuca nowy obowiązek, ale jak ktoś, kto dzieli się radością, ukazuje piękny horyzont, ofiaruje upragnioną ucztę. Kościół rozszerza się nie przez prozelityzm, ale „przez przyciąganie”.
O życiu św. Jana Kantego w ciągu 500 lat powstało wiele legend, które świadczą o jego popularności. Urodził się 24 czerwca 1390 r. w Kętach - miasteczku położonym
u podnóża Beskidu Małego. Pierwsza wzmianka o św. Janie Kantym pochodzi z 1413 r. i widnieje w Indeksie Akademii Krakowskiej. Św. Jan miał wówczas 23 lata
i był studentem Wydziału Filozoficznego AK. Studnia ukończył w 1418 r., otrzymując tytuł magistra atrium.
Po przyjęciu święceń kapłańskich w 1421 r. objął posadę w Szkole Klasztornej w Miechowie. Zasłynął w tym czasie jako znakomity kaznodzieja. W wolnych
chwilach przepisywał rękopisy. Były to zazwyczaj dzieła św. Augustyna, gdyż Szkoła Klasztorna opierała się na jego nauce. Święty zajmował się także muzyką, o czym świadczą odnalezione fragmenty
skomponowanych przez niego pieśni dwugłosowych.
W roku 1429 na prośbę przyjaciół znów powrócił do Krakowa i zaczął wykładać na Wydziale Filozoficznym AK. Od 1434 r. pełnił obowiązki prepozyta kolegiaty św. Anny w Krakowie. Wykładał wówczas
logikę, fizykę i ekonomię Arystotelesa. Po uzyskaniu stopnia magistra, co odpowiada dzisiejszemu doktoratowi, św. Jan Kanty do końca swojego życia poświęcił się wykładom na Wydziale Teologicznym.
Zmarł w opinii świętości w 1473 r. Jego kanonizacji dokonał w 1767 r. papież Klemens XIII. On też ustalił 20 października wspomnieniem liturgicznym o Janie Kantym.
Jego relikwie spoczywają w kolegiacie św. Anny w Krakowie.
Warte uwagi jest to, że św. Jan jest patronem nie tylko studentów, którym poświęcił 55 lat profesury na AK, ale także i dzieci. Był wzorem pracowitości. W ciągu swojego życia przepisał
ok. 18 tys. stron. Mając 40 lat, rozpoczął studia pod kierunkiem dr. Benedykta Hesse. Studia te trwały 13 lat, a Święty stawiał sobie za cel poszerzanie swojej wiedzy o Panu
Bogu.
Wśród wielu cnót tradycja przekazała pamięć jego prawdomówności oraz troskę o dobre imię bliźniego. Jednakże najpiękniejszą cnotą Świętego było niewątpliwie miłosierdzie dla potrzebujących.
Podczas uroczystości poświęconej Janowi Kantemu, która miała miejsce 20 października br. w kościele parafialnym w Osobnicy, homilię wygłosił rodak, profesor WSD w Szczecinie
ks. Zbigniew Woźniak. To on przekazał wiernym ważne przesłanie Jana Kantego: „(...) Żywot Jana Kantego uczy postawy i obyczajów chrześcijańskich. To, co głosił, potwierdzał pokorą i swym
zacnym życiem. To on, podobnie jak Jezus Chrystus (...), prowadził swoich uczniów, był obok nich i pilnował, aby dojrzeli do swojej posługi”. Tak brzmi przesłanie zwłaszcza dla pedagogów
i nauczycieli i nie jest ono dzisiaj łatwe do wykonania. Bardzo często autorytet nauczyciela bywa podważany. Mimo to pedagog zobowiązany jest do przekazywania nauki i wiedzy
o życiu. Jeśli nie zbudujemy życia na prawdzie, to nie ma dla nas przyszłości.
Swoje słowa św. Jan Kanty potwierdzał życiem. Jako wychowawca, miał za zadanie uczyć, prowadzić i towarzyszyć.
Osoba św. Jana otoczona jest wieloma legendami. Jedna z nich mówi o dziewczynie, która próbowała scalić dzban. Św. Jan pomógł go jej posklejać. Jest to piękny symbol dla naszej
społeczności - obraz św. Jana scalającego nasze różne osobowości.
„Zmartwychwstanie Chrystusa” to tytuł kontynuacji „Pasji” Mela Gibsona. Według amerykańskiego tygodnika „Variety”, fiński aktor Jaakko Ohtonen wcieli się w rolę Jezusa. Kubańska aktorka Mariela Garriga wcieli się w Marię Magdalenę a Maryję, matkę Jezusa zagra polsko-włoska aktorka Katarzyna Smutniak. „Zmartwychwstanie Chrystusa” ma wejść na ekrany w 2027 roku jako dwuczęściowy film, z czego część pierwsza ukaże się w Wielki Piątek 2027 roku, a część druga 6 maja 2027 roku, w Dzień Wniebowstąpienia.
Apostoła Piotra zagra włoski aktor Pier Luigi Pasino. Z kolei w roli Poncjusza Piłata pojawi się Riccardo Scamarcio.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
