Reklama

Świeccy odpowiedzialni za Kościół

Niedziela Ogólnopolska 27/2009, str. 10-11

Wojciech Łączyński

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

- Sami mężczyźni nie uratują duszy Europy i świata - powiedział kiedyś Ksiądz Kardynał. Czy to znaczy to, że do ewangelizacji niezbędne są kobiety?

- Oczywiście, że tak. Dobitnie wyraził to Jan Paweł II w liście apostolskim „Mulieris dignitatem” - o godności i powołaniu kobiety.

- Jakie zatem jest powołanie kobiety w Kościele?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

- Przede wszystkim dzisiaj istnieje wielka potrzeba podkreślania komplementarnego charakteru roli mężczyzny i kobiety. Chodzi o wyraźny podział ról i wzajemne dopełnianie się w różnych dziedzinach życia. Wtedy dopiero jasno można zobaczyć, jak ważne zadania ma do odegrania kobieta w Kościele. Trzeba mówić wręcz o geniuszu kobiecym. Geniusz kobiecy to siła moralna i duchowa, zdolna do przezwyciężenia różnych form kryzysu we wszystkich dziedzinach życia: społecznego, gospodarczego, kulturalnego, ekonomicznego czy politycznego. Jan Paweł II mówił nawet wprost o potrzebie tzw. katolickiego feminizmu.

- Jak to należy rozumieć?

- Z jednej strony jako wzrost samoświadomości kobiet, gdy chodzi o ich powołanie i misję w Kościele, a z drugiej - o promowanie kobiety i wskazywanie roli, jaką może ona odegrać w całej wspólnocie Kościoła. Wielkim zadaniem, jakie staje dzisiaj przed Kościołem, jest dostrzeżenie właściwych źródeł godności kobiety i dowartościowanie jej roli. Podobnie zresztą istnieje pilna potrzeba docenienia świeckich w Kościele.

Reklama

- O nich też wiele mówił Jan Paweł II. W tym roku zresztą przypada 20. rocznica opublikowania adhortacji apostolskiej „Christifideles laici” - o powołaniu i misji świeckich w Kościele i świecie...

- To bardzo ważny dokument, stanowiący vademecum posoborowej formacji świeckich w Kościele. Bywa nawet nazywany kartą konstytucyjną laikatu katolickiego. Papież Wojtyła ukazuje w nim formację świeckich jako absolutny priorytet duszpasterski - zarówno w poszczególnych diecezjach, jak i w programach duszpasterskich.

- W adhortacji padają również mocne słowa, np. „Bierność, która zawsze była postawą nie do przyjęcia, dziś bardziej jeszcze staje się winą. Nikomu nie godzi się trwać w bezczynności...” (CL, 3).

- Tak, bo przecież powołaniem chrześcijanina jest głoszenie Chrystusa, czyli apostolstwo w świecie. Stąd nie godzi mu się stać w bezczynności. Nowe sytuacje - zarówno w Kościele, jak i w życiu społecznym, ekonomicznym, politycznym i kulturalnym - domagają się dzisiaj ze szczególną siłą zaangażowania świeckich.

- Jakie zatem wyzwania stoją przed Kościołem w Polsce, jeśli chodzi o współpracę ze świeckimi?

- Podstawowym wyzwaniem stojącym przed Kościołem, nie tylko w Polsce, jest formacja ludzi świeckich, o której wspomniałem już wcześniej. To zresztą od zawsze stanowi jedno z głównych zadań Kościoła. W naszych czasach wydaje się ono szczególnie trudne, ponieważ we współczesnej kulturze mamy do czynienia z bardzo mocną antyewangelizacją, która proponuje model życia bez Boga.
Wracając do formacji świeckich, wyróżniłbym konieczność pomagania im w odkryciu piękna chrześcijaństwa. Dziś szerzy się fałszywy obraz chrześcijaństwa jako czegoś, co ogranicza wolność człowieka, utrudnia mu życie. A to nie jest prawda. Chrześcijaństwo stanowi pozytywny program życia. Jest odpowiedzią samego Boga na pragnienie szczęścia człowieka. Tę prawdę mocno akcentuje Benedykt XVI, który mówi o budzeniu w człowieku wrażliwości na Boga, o tym, że ten, kto wyklucza Boga z własnego życia, fałszuje pojęcie rzeczywistości.
Drugą ważną kwestią w formacji świeckich jest troska o dojrzałą chrześcijańską tożsamość. Człowiek ochrzczony powinien w pełni zdawać sobie sprawę z tego, kim jest i jaka jest jego misja. Każdy chrześcijanin świecki ma do odegrania swoją rolę i ma do wypełnienia swoje zadanie, zarówno wewnątrz wspólnoty kościelnej, jak i na zewnątrz, w stosunku do świata. Z tą ostatnią kwestią wiąże się trzeci priorytet formacji: troska o właściwą, odpowiedzialną obecność świeckich katolików w świecie i przemienianie tego świata od wewnątrz. Trafnie tę misję streścił starożytny autor „Listu do Diogeneta”: „Czym dusza w ciele, tym w świecie są chrześcijanie”.
Tożsamość chrześcijańska to także poczucie dumy z bycia chrześcijaninem.

- Znany dziennikarz i pisarz katolicki Vittorio Messori powiedział kiedyś, że utrata tej tożsamości jest największym problemem chrześcijan.

- Zgadzam się z tą opinią. Naszym problemem nie jest bycie mniejszością, lecz utrata znaczenia, przekonanie, że nie mamy światu nic do zaofiarowania. A przecież, według słów Chrystusa, mamy być „solą ziemi”, „światłością świata”, ewangelicznym zaczynem. Sól w pokarmie jest mniejszością, ale daje smak. Zaczyn jest mniejszością w cieście, a zakwasza je. Na skutek braku odwagi, naszej przeciętności, my, chrześcijanie, jesteśmy coraz bardziej nieobecni w życiu świata.

- A świeccy w strukturach wewnątrzkościelnych? Metropolita warszawski abp Kazimierz Nycz powołał np. radę duszpasterską, w składzie której jest wielu świeckich. Czy to dobry trop? Czy świeccy powinni przejmować odpowiedzialność również za Kościół diecezjalny?

- Jak najbardziej tak. Trzeba stwarzać świeckim okazję do twórczego zaangażowania, do działania. Struktury kolegialne w Kościele, które przewidują udział świeckich, to odpowiedź na wskazania soborowe. Uważam, że jest to droga w dobrym kierunku. Na poziomie poszczególnych diecezji mogą to być właśnie rady duszpasterskie, w skład których wchodzą świeccy, na poziomie parafii zaś - rady parafialne. Ludzi świeckich trzeba uaktywnić, tak by obudzić w nich poczucie współodpowiedzialności za misję Kościoła. Bo to przede wszystkim świeccy są Kościołem.

- Nie zawsze jednak księża ufają świeckim.

- Z całą pewnością istnieje dzisiaj konieczność zmiany kształtu i stylu wzajemnych odniesień między duchownymi i świeckimi. Kapłanom potrzeba ciągłego dojrzewania w relacjach ze świeckimi. Chodzi przede wszystkim o umiejętność słuchania świeckich i prowadzenie z nimi autentycznego dialogu, o otwarcie na współpracę, delegowanie zadań i docenianie ich wkładu w życie parafii czy diecezji. Ważne jest unikanie postaw klerykalnych, autorytarnych i nieufnych w stosunku do świeckich.

- Czy świeccy mogą się przyczynić do odnowy Kościoła?

- Niewątpliwie tak. Jan Paweł II w „Przekroczyć próg nadziei” pisał, że dzisiaj odnowa Kościoła biegnie poprzez stowarzyszenia, ruchy kościelne, gdzie czołową rolę odgrywają świeccy.

- W Polsce ruchy kościelne szczególnie prężnie działają. W dużej mierze przejmują formację świeckich. Dlaczego tak się dzieje?

- Ponieważ parafiom coraz trudniej jest dzisiaj wywiązać się z zadania formowania dojrzałych chrześcijan. Coraz częściej też parafie stają się rodzajem anonimowych „stacji usługowych”. Także tradycyjne duszpasterstwo parafialne - choć niezbędne - zaczyna nie wystarczać, by formować osobowości chrześcijańskie, żyjące Ewangelią w całej pełni. Nasze duszpasterstwo parafialne staje wobec ryzyka ślizgania się po powierzchni i niedocierania w głąb duszy człowieka. Wielu wiernych szuka pogłębienia wiary i nie zadowala się programem minimum. Dlatego dziś tak bardzo potrzeba grup i wspólnot opartych na wierze, czyli środowisk, które są w stanie dać konkretne oparcie w życiu chrześcijańskim, odwagę pójścia pod prąd i stawiania sobie większych wymagań. Znaczy to, że dla kapłana współpraca z ruchami i stowarzyszeniami nie jest tylko jakimś dodatkiem, ale duszpasterskim obowiązkiem, a nawet priorytetem.
Mamy dzisiaj do czynienia z nową epoką zrzeszeń w Kościele. Ta nowość polega na tym, że obok stowarzyszeń, ruchów o długiej tradycji w Kościele, narodziły się nowe wspólnoty, np. Odnowa w Duchu Świętym, Focolari, Światło-Życie, Droga Neokatechumenalna. Te ruchy wykazują olbrzymi dynamizm. Mają szczególnie żywą wyobraźnię misyjną. Potrafią odnajdywać nowe drogi, aby docierać do współczesnego człowieka, a ich przesłanie ma wielką siłę przekonywania i formowania ludzi. W ruchach też dokonują się autentyczne nawrócenia, małżeństwa otwierają się na dar życia, rodzą się powołania kapłańskie i zakonne. Dla milionów chrześcijan na całym świecie ruchy stały się laboratorium wiary, miejscem spotkania z Chrystusem, który przemienia życie, szkołą świętości. Dzisiaj odnowa Kościoła przebiega właśnie tą drogą.
Nie można jednak zapominać o niebezpieczeństwach, jakie zagrażają ruchom i wspólnotom.

- Co Ksiądz Kardynał ma na myśli?

- Chodzi o pokusę absolutyzacji własnego doświadczenia, która prowadzi do zamknięcia się w sobie i zajęcia postawy wyższości wobec innych, co oczywiście utrudnia współpracę z ruchami na terenie parafii. Czasem entuzjazm neofitów w ruchach kościelnych może prowadzić do jakichś odchyleń w ortodoksji lub w dyscyplinie kościelnej. W takiej sytuacji kapłan musi upominać ruchy w imieniu Kościoła. Ale zawsze z miłością. Niestety, zdarza się, że bywają one traktowane w parafii jako ciała obce. A są to przecież sprzymierzeńcy, choć współpraca z nimi niekiedy nie jest łatwa.
Jedno jest pewne: Oblicze Kościoła trzeciego tysiąclecia zależeć będzie w dużej mierze od naszej kapłańskiej gotowości słuchania tego, co Duch Święty mówi do Kościoła dzisiaj, również przez ten zdumiewający fenomen rozkwitu ruchów kościelnych i nowych wspólnot.

2009-12-31 00:00

Ocena: +1 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Przerażające dane: 1937 osób między 15. a 17. rokiem życia skorzystało w ub.r. z tabletki "dzień po"

2024-03-27 09:25

[ TEMATY ]

Pigułka „dzień po”

Adobe Stock

Minister zdrowia Izabela Leszczyna poinformowała, że w ubiegłym roku 15-latki stanowiły 2 proc. osób korzystających z tabletki "dzień po". Dodała, że w tym czasie 1937 osób między 15. a 17. rokiem życia skorzystało z tabletki "dzień po".

W połowie marca Andrzej Duda zapowiedział, że nie podpisze ustawy, "która wprowadza niezdrowe, chore i niebezpieczne dla dzieci zasady". Jego zdaniem tabletka "dzień po" dostępna bez recepty dla osób niepełnoletnich jest "daleko idącą przesadą". Według prezydenta tabletka nadal powinna być wydawana na receptę, a w przypadku dziewczynek jej zażycie powinno być "decyzją rodzica".

CZYTAJ DALEJ

Ponad 50 tysięcy widzów w polskich kinach na pokazach 4. sezonu "The Chosen"

2024-03-28 11:39

[ TEMATY ]

„The Chosen”

Materiały promocyjne/thechosen.pl

Serial o Jezusie z kolejnym sukcesem. W polskich kinach 4. sezon zebrał ponad 50 000 widzów, a licznik wciąż rośnie. Kolejne odcinki serialu, co stało się całkowitym fenomenem w branży filmowej, wciąż wyświetlane są w kinach.

Poza repertuarowym wyświetlaniem w kinach, również społeczność ambasadorów serialu organizuje w całej Polsce pokazy grupowe, które nierzadko mają sale zajęte do ostatnich miejsc. W wielu miejscowościach można wybrać się na taki pokaz czy to do kina sieciowego, lokalnego czy domu kultury. Kina widząc ogromne zainteresowanie same wstawiają do repertuaru kolejne odcinki lub powtarzają wyświetlanie od 1 odcinka. Już pojawiają się pierwsze całodzienne maratony z 4. sezonem.

CZYTAJ DALEJ

Rozważania na Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego: szatan połknął haczyk

2024-03-28 23:26

[ TEMATY ]

rozważania

ks. Marek Studenski

Materiał prasowy

Jak wygląda walka dobra ze złem na zupełnie innym, nieuchwytnym poziomie? Jak to możliwe, że szatan, będący ucieleśnieniem zła, może zostać oszukany i pokonany przez dobro?

Zagłębimy się w niezwykłą historię i symbolikę Hortus deliciarum (grodu rozkoszy) Herrady z Landsbergu (ok. 1180). Ten odcinek to nie tylko opowieść o starciu duchowych sił, ale także głębokie przemyślenia na temat tego, jak każdy z nas może stawić czoła pokusom i trudnościom, wykorzystując mądrość przekazywaną przez wieki.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję