Bądź wierny w małych rzeczach

Czwartek, 15 czerwca

• 2 Kor 3, 15 – 4, 1.3-6 • Ps 85(84), 9ab i 10.11-12.13-14 • Mt 5, 20-26

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Słyszeliście że powiedziano przodkom: „Nie zabijaj”; a kto by się dopuścił zabójstwa, podlega sądowi. A Ja wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi. A kto by rzekł swemu bratu „Raka”, podlega Wysokiej Radzie. A kto by mu rzekł „Bezbożniku”, podlega karze piekła ognistego. Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam wspomnisz że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przed ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim. Potem przyjdź i dar swój ofiaruj. Pogódź się ze swoim przeciwnikiem szybko, dopóki jesteś z nim w drodze, by cię przeciwnik nie podał sędziemu, a sędzia dozorcy, i aby nie wtrącono cię do więzienia. Zaprawdę powiadam ci: nie wyjdziesz stamtąd, aż zwrócisz ostatni grosz».

W dzisiejszej Ewangelii Jezus ukazuje źródło zła, jakim jest zabójstwo. Jest nim wnętrze człowieka, jego wnętrze, jego serce. To w sercu rodzi się gniew i powstają wrogie słowa, które przeradzają się w czyny. Zarówno wierzący, jak i niewierzący, kuszeni są postawą zazdrości, sądzenia, pychy, gniewu, lenistwa, nieczystości. Ci, którzy wierzą, mają większy zasób narzędzi, którymi mogą pokonać wszelkie próby braku szacunku dla drugiego człowieka. Myślenie o zabójstwie i dokonywanie go jest brakiem szacunku względem drugiego człowieka. A co dopiero wojny, które masowo niszczą życie ludzkie. Wierność w małych rzeczach, codzienny rachunek sumienia, regularna spowiedź, przeglądanie serca w słowach Pisma Świętego, pozwoli uniknąć odejścia od szacunku do drugiego człowieka. Mieć szacunek dla drugiego człowieka to wierzyć, że jest on stworzony, odkupiony i przeznaczony dla Boga w niebie.

Reklama

Jak daleko odszedłeś

od prostego kubka z jednym uchem

od starego stołu ze zwykłą ceratą

od wzruszenia nie na niby

od sensu

od podziwu nad światem

od tego co nagie a nie rozebrane

od tego co wielkie nie tylko z daleka ale i z bliska

od tajemnicy nie wykładanej na talerz

od matki która patrzyła w oczy żebyś nie kłamał

od pacierza