Ksiądz senior przyjmuje nas w domku obok kościoła parafialnego. Po podwórku za ogrodzeniem spacerują kury, a w trawie przed werandą wylegują się koty, a wokół zieleń i kwiaty.

– To moja mała samotnia, w której mam przestrzeń do modlitwy i kontemplacji – oświadcza na przywitanie ks. Mirosław Siółko, były wieloletni proboszcz parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Janowie (od 1990 r. do 2019 r.).

W krótkiej rozmowie dotykamy bieżących spraw duszpasterskich. – Świat jest bardzo zmienny. Dlatego potrzeba nam wytrwałości i wierności nauce Kościoła. Nie starajmy się wymyślać nowości, tylko trzymajmy się zasadniczej nauki Kościoła, jego tradycji – podkreśla doświadczony kapłan.

Rzeczywiście trudno nie zgodzić się z tą konkluzją, gdy ma się na uwadze 2 tys. lat skutecznego istnienia Kościoła. – Nie trzeba go zmieniać, bo ludzie chcą mieć coś stałego. Wierni muszą mieć coś, do czego mogą się z całą pewnością odnosić – zaznacza ks. Siółko.

Pytany o krótką refleksję z okazji półwiecza kapłańskiej posługi, ksiądz senior wskazuje na moc nieustannej modlitwy, wynikającej z wewnętrznej potrzeby, z potrzeby serca. – I to jest w zasadzie wszystko. W miarę upływu lat człowiek nabywa sprawności w modlitwie i staje się ona samym życiem – zwierza się.

W dalszej części rozmowy pytamy o kolegów kursowych. – Z kolegami spotykamy się rokrocznie w rocznicę święceń; mamy wspólne rekolekcje. Trzymamy się razem – cieszy się ksiądz senior.

Na koniec spotkania obdarza nas myślą i błogosławieństwem: – Na obrazku prymicyjnym miałem zawołanie: „Bóg jest miłością”. Po 50 latach mogę do niego dodać: „Bądź wierny i czerp z sakramentów i ołtarza”.

Ksiądz Siółko, kiedy był jeszcze proboszczem janowskiej placówki, ułożył piosenkę z okazji poświęcenia nowych witraży zainstalowanych w parafialnym kościele. Oto ona.

Witraż

Słońce od zachodu spoglądało krwawo,

Malowało kościół płomienistą barwą.

Na witrażach grało, podzwaniając złotem,

Przeszywało strzałą tęczę świętych okien.

Zagrały barwami złocenia i zieleń,

Klęcznika aksamit przebiegały cienie.

Zrozumiałem wtedy, że Ty światłem swoim

Nadajesz kolory głębiom mojej duszy.

Ref. Jestem jak to okno, tyś Panie, Słońcem.

Swym promieniem dotknąć zechciej także mnie.

I każ mi rozbłysnąć barw nowych tysiącem,

A ja Twoją światłość jak witraż przesączę.

Czasem gdy pochmurno i zabraknie słońca,

Witraż trwa w bezruchu jak rzeźba stygnąca.

Ale wróci słońce i siądzie na niebie,

A Bóg swą miłością dotknie także ciebie.

Ref. Jestem jak to okno, tyś Panie, Słońcem.

Swym promieniem dotknąć zechciej także mnie.

I każ mi rozbłysnąć barw nowych tysiącem,

A ja Twoją światłość jak witraż przesączę.

Słowa: ks. Mirosław Siółko

Muzyka: Stanisław Witta

10 czerwca w bazylice archikatedralnej Świętej Rodziny w Częstochowie o godz. 9 zostanie odprawiona Msza św. z okazji jubileuszu 50 lat posługi kapłańskiej rocznika kursowego naszego rozmówcy.