Początek Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia” to przyznanie 500 stypendiów. Z roku na rok, dzięki ofiarności Polaków, ta liczba wzrasta. Obecnie Fundacja pomaga aż 2,5 tys. zdolnym i utalentowanym młodym ludziom. I tak już 10 lat, jako wyraz wdzięczności dla Ojca Świętego Jana Pawła II.
Jest rok 1999. Właśnie zakończyła się ósma pielgrzymka Jana Pawła II do Ojczyzny. Konferencja Episkopatu Polski postanawia upamiętnić pontyfikat Wielkiego Polaka, wznosząc mu żywy pomnik. Tak powstaje Fundacja „Dzieło Nowego Tysiąclecia”, o której nikt nie myślał, że rozrośnie się w tak wielką wspólnotę. Od początku celem Fundacji było propagowanie nauczania papieskiego, promocja kultury chrześcijańskiej oraz wspieranie uzdolnionej, ubogiej młodzieży szkolnej. Kryteria przyznawania przez Fundację pomocy stypendialnej są proste. Uczeń gimnazjum musi pochodzić z wioski lub małej miejscowości, mieć średnią ocen 4,8 lub potwierdzenie znaczących osiągnięć w jednej dziedzinie, np. artystycznej, sportowej, społecznej oraz pochodzić z niezamożnej rodziny. Gdy widać, że dobrze wykorzystuje otrzymaną pomoc, może ubiegać się o stypendium aż do zakończenia studiów wyższych. Nie byłoby to możliwe, gdyby nie ofiarność wielkiej liczby życzliwych osób, których datki zasilają fundusz stypendialny.

Dziękować całym sercem...

- To właśnie dzięki Fundacji mam możliwość rozwijać swoje zainteresowania i studiować w wielkim mieście. Stypendium przeznaczam na wszelkie warsztaty teatralne i dokształcanie się w tym kierunku - mówi Sławek Narloch, stypendysta Fundacji od 6 lat. Sławek jest przykładem uzdolnionego stypendysty, który chce dziękować za okazaną mu pomoc. Już jako 16-latek napisał sztukę teatralną o życiu Jana Pawła II. Następnie zajął się jej wyreżyserowaniem, angażując na scenie ponad 170 osób. W ubiegłym roku został laureatem konkursu o indeks im. bp. Jana Chrapka, organizowanego przez Fundację wraz z Uniwersytetem Warszawskim i Uniwersytetem Jagiellońskim. - Dostanie się na studia do Warszawy dało mi nowe możliwości, o których nawet nie marzyłem. Dzięki temu, że w dalszym ciągu otrzymuję stypendium, mogłem w końcu zapisać się na warsztaty teatralne pod okiem profesjonalistów. Do tej pory rodziców nie było na to stać - mówi Sławek. Już teraz ma w głowie nowy pomysł na sztukę, tym razem o samej Fundacji. Wstępnie na scenie umieściłby tylko jeden element - stół. Mebel ten jednoznacznie kojarzy mu się ze wspólnotą, ciepłem i rodziną. Ludzie, których poznał w Fundacji, są jak współbiesiadnicy - energiczni, odważni i gotowi pomóc mu w każdej sytuacji. W jego życiu słowa „stypendysta Fundacji” i „przyjaciel” - to synonimy. Ks. Jan Drob, przewodniczący Zarządu Fundacji, często powtarza, jak ważne są także obozy wakacyjne, organizowane dla stypendystów w największych miastach Polski. - Integracyjne, dlatego że młodzież jest z całego kraju, z różnych wiosek i małych miast. Podczas obozów powstają przyjaźnie, zawiązują się pierwsze miłości, które później trwają, a dla przyszłości młodych ludzi jest to niezwykle istotne, bo mają swoich przyjaciół w każdym zakątku Polski - podkreśla. To właśnie na jednym z obozów Sławek poznał swojego dobrego kolegę Karola Korwka, z którym stworzył hymn na 10-lecie Fundacji. Karol jest studentem I roku dziennikarstwa i komunikacji społecznej na UW. Jak sam przyznaje, jest uzależniony od muzyki. - Skomponowałem muzykę do hymnu, gdyż całym sercem chcę dzielić się tym, czym umiem i dziękować najlepiej, jak umiem - przyznaje Karol.

Sięgać coraz wyżej...

Stypendyści Fundacji potrafią wykorzystać to, co daje im los, aby osiągać sukcesy. Damian Kaczor jest studentem III roku technologii żywności i żywienia człowieka. Gdy wybierając zajęcia z wychowania fizycznego zapisał się na taniec, nie przypuszczał, że zaprowadzi go to na deski teatru. Nie marzy o występie na wielkiej scenie ani o współpracy przy międzynarodowym projekcie. Jak mówi sam: - Biorę to, co mi Bóg podsyła i jak na razie bardzo się to sprawdza i rozwijają się moje sceniczne zaangażowania. Zapytany, czy jest zdeterminowany, odpowiada: - Determinacja? Nie jestem zdeterminowany. To słowo narzuca przymus działania. Wolę robić rzeczy dlatego, że chcę, że je wybieram, bo wiem, że będą dobre. A tym moim, nierzadko morderczym, treningom poddaję się, bo gdybym tego nie robił, to marnowałbym gdzieś to, co dostałem. To byłoby nie w porządku wobec ludzi i samego Boga. Od dwóch lat współpracuje z Teatrem Rampa oraz Teatrem Muzycznym Tintilo. Na swoim koncie ma już trzy musicale, w których tańczy i śpiewa. Swego czasu dostał się do Opery Narodowej, jednak ze względu na studia musiał zrezygnować. - Staram się szkolić i być jak najlepszym. Dzięki stypendium mogę wyjeżdżać i zdobywać certyfikaty taneczne, także te międzynarodowe - przyznaje z dumą młody tancerz.

Życie równa się odwaga...

Stypendyści to wyróżniający się wśród swoich rówieśników uczniowie i studenci. Zmieniają się, nie tylko zdobywając wiedzę, ale wzrastają duchowo. Dorastają, znają swoją wartość i kierują się odwagą. Przykładem mogą być studenci dziennikarstwa. Nie boją się zdobywać doświadczenia w największych redakcjach w Polsce. - Dziennikarstwo to moja pasja od zawsze. To sposób na poznawanie świata. Gdy dostałam się do Warszawy, wiedziałam, że muszę tę szansę wykorzystać, jak tylko potrafię - mówi Ola, studentka II roku dziennikarstwa. I tak też młoda studentka ma już za sobą staż w tygodniku „Wprost”, praktyki w Telewizji Polsat, a teraz pracuje w firmie koncepcji marketingowej. - Ks. Drob wciąż nam powtarza, aby wykorzystywać okazje, znać swoją wartość, być odważnym i pamiętać o innych - przyznaje Ola. Joanna Socha, która także jest laureatką konkursu im. bp. Jana Chrapka, stara się rozwijać i poznawać świat, który podziwia od dziecka. Dzięki pomocy Fundacji, która zgodziła się połączyć jej pakiety stypendialne, mogła poznać świat międzynarodowych mediów. - Już na pierwszym roku wygrałam kilka konkursów dziennikarskich, których nagrodami były konferencje w takich państwach, jak Anglia, Francja, Hiszpania czy Belgia. Gdyby nie pomoc finansowa Fundacji, nie udałoby mi się na nie wyjechać. Za każdym razem, gdy wyjeżdżam, przypominają mi się słowa ks. Jana, aby wierzyć w siebie i drugiego człowieka - mówi Joanna.

Beatyfikacja Jana Pawła II a praca stypendystów

Gdy papież Benedykt XVI ogłosił majowy termin beatyfikacji Jana Pawła II, stypendyści przychodzący do biura Fundacji nie kryli wzruszenia. W końcu to z myślą o naukach Papieża Polaka i jego posłudze powstała Fundacja, której tyle zawdzięczają. Wcześniej już zaangażowali się w dziewięciomiesięczną nowennę, mającą pomóc w wewnętrznym przygotowaniu do oczekiwanej beatyfikacji sługi Bożego Jana Pawła II. - Dziewięciomiesięczna dlatego, że Papież był w naszym kraju dziewięć razy i za każdym razem pozostawił nam, młodym, konkretne przesłanie - stwierdzają stypendyści Dzieła. Stypendyści każdego dnia starają się swoją postawą pokazywać, że to oni tworzą żywy pomnik Jana Pawła II. Wykorzystują swoje szanse, rozwijają talenty, angażują się w wolontariaty i dziękują, jak potrafią, za pomoc im ofiarowaną.

Autorka jest stypendystką Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia”