– Jeśli dzisiaj nazywamy siebie lubuszanami, to nawiązujemy do dawnego biskupstwa lubuskiego – powiedział bp dr Adrian Put na kolejnym spotkaniu z cyklu „Teologia w mieście”, które 24 lutego odbyło się w Zielonej Górze.
Było poświęcone dziejom dawnego biskupstwa lubuskiego oraz odnowie Kościoła na przestrzeni wieków. To już szóste z dziesięciu spotkań w cyklu „Teologia w mieście”.
Bp dr Adrian Put wygłosił dwie konferencje na temat historii Kościoła: pierwszą – dotyczącą historii Kościoła lokalnego. a mianowicie dawnej diecezji lubuskiej, której rocznica 900-lecia utworzenia przypada w tym roku, oraz drugą – o przykładach odnowy Kościoła w ciągu dziejów. Bp Adrian w bardzo ciekawy i przystępny sposób przybliżył fakty wokół narodzin administracji kościelnej na naszych terenach. Podał też mało znane ciekawostki.
– Kiedy mówimy o Kościele lokalnym, warto zauważyć, że dzisiaj mieszkamy w regionie nazywanym województwem lubuskim. Ta nazwa jest dosyć ciekawa, ponieważ została zaproponowana po zakończeniu wojny jako jedna z hipotetycznych nazw dla tego regionu – powiedział biskup pomocniczy. Wyróżnił trzy możliwe źródła tego określenia. Jako najbardziej prawdopodobne wskazał nawiązanie do dawnego biskupstwa lubuskiego, którego pierwotna siedziba mieściła się w Lubuszu, dzisiaj niemieckie Lebus. – Najdłużej ze wszystkich instytucji lubuskich istniała diecezja lubuska, która funkcjonowała w latach od 1124 do 1555 roku. To najdłużej istniejąca instytucja lubuska w dziejach tego regionu – zauważył.
Reklama
W wybrane sobotnie przedpołudnia w Gorzowie Wlkp. i Zielonej Górze na wykładach zatytułowanych „Teologia w Mieście” gromadzą się zainteresowani pogłębieniem wiedzy religijnej w różnych jej aspektach. Są między innymi konferencje historyczne, biblijne, teologiczne. Wykłady o historii diecezji lubuskiej i o Kościele podlegającym nieustannym reformom bp Adrian Put wygłosi również w Gorzowie Wlkp. 9 marca w godz. 9:30-13:00. Więcej informacji na stronie Instytutu Filozoficzno-Teologicznego.
Wnętrze odbudowanej świątyni w Fürstenwalde, która w latach 1385 – 1555 była katedrą diecezji lubuskiej
W roku jubileuszu 900-lecia utworzenia diecezji lubuskiej warto sięgnąć do historii i poznać przyczyny jej kresu.
Powiązania między diecezją lubuską a obecną diecezją zielonogórsko-gorzowską nie są bezpośrednie. To z uwagi na fakt czasowej nieciągłości pomiędzy tymi dwoma strukturami Kościoła rzymskokatolickiego. Za właściwy koniec istnienia biskupstwa lubuskiego uważa się rok 1556, kiedy to na stolicę lubuską dokonano wyboru małoletniego margrabiego Joachima Fryderyka. Z kolei diecezja zielonogórsko-gorzowska została powołana do istnienia w 1992 r. Bezpośrednią jednostką poprzedzającą jej istnienie była diecezja gorzowska, erygowana w 1972 r. przez papieża Pawła VI, który wydał istotną dla nas bullę Episcoporum Poloniae coetus. Jej mocą dokonał reorganizacji i ustanowienia nowej organizacji terytorialnej Kościoła na Ziemiach Odzyskanych, czyli na zachodnich i północnych terenach Polski. Papież erygował wtedy m.in. diecezji gorzowską, wydzielając ją z terenu administracji apostolskiej gorzowskiej. Poprzedzały ją 2 struktury: w pierwszych latach powojennych była to administracja apostolska kamieńska, lubuska i prałatury pilskiej, a w latach 1950-67 – ordynariat gorzowski. Obserwujemy zatem brak ciągłości jurysdykcji kościelnej na przestrzeni od XVI do XX wieku. Sprawa jest o wiele bardziej skomplikowana, ponieważ w tym czasie dynamicznie rozwijał się protestantyzm na ziemiach zachodnich, a te należały do Brandenburgii. Ponadto dawna diecezja lubuska obejmowała tylko północno-zachodnie tereny obecnej diecezji. Wielokrotnie zmieniały się nie tylko granice krajów, ale też struktur kościelnych. Pomimo wielowątkowości tematu, spróbujmy poszukać przyczyn upadku dawnego biskupstwa lubuskiego.
Przez cały listopad w parafiach odprawiamy tzw. wypominki. To nic innego, jak modlitwa polegająca na wyczytywaniu imion i nazwisk naszych bliskich i dalszych zmarłych
Wypominki są jednorazowe, oktawalne, półroczne i roczne. Wypisujemy na kartkach nazwiska zmarłych i przynosimy je do swoich duszpasterzy. Wypominki jednorazowe odczytuje się na cmentarzu, oktawalne przez 8 dni od dnia Wszystkich Świętych (często połączone z nabożeństwem różańcowym), a roczne przez cały rok przed niedzielnymi Mszami. Tradycja ma długą historię. W liturgii eucharystycznej sprawowanej w starożytnym Kościele odczytywano tzw. dyptyki, na których chrześcijanie wypisywali imiona żyjących biskupów, ofiarodawców, dobrodziejów, ale także świętych męczenników i wyznawców, oraz wiernych zmarłych. Imiona odczytywano głośno i trwało to bardzo długo. Drugą listę, listę świętych, odczytywał już sam biskup.
Nad belgijską bazą lotnictwa wojskowego Kleine-Brogel po raz kolejny zauważono niezidentyfikowane drony - przekazał w niedzielę na X minister obrony Belgii Theo Francken.
„Wczoraj wieczorem otrzymaliśmy trzy zgłoszenia o dronach nad Kleine Brogel, większych i latających na większych wysokościach. Użyto zagłuszacza dronów, ale bezskutecznie. Śmigłowiec i radiowozy ścigały bezzałogowce, ale zgubiły je po kilku kilometrach” - napisał belgijski minister, dodając, że drony wysłano nad bazę celowo.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
