Papież: Synod znakiem gotowości Kościoła do słuchania głosu Ducha Świętego
„Nasze zgromadzenie tutaj jest znakiem gotowości Kościoła do słuchania głosu Ducha Świętego" - stwierdził Franciszek otwierając pierwszą kongregację generalną XVI Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów. Ojciec Święty wyjaśnił także znaczenie czynnego udziału w tym wydarzeniu osób, które nie są biskupami. Przestrzegł przed przeciwstawieniem hierarchii wiernym świeckim.
Papież podkreślił rolę Ducha Świętego w obradach Synodu, a także w dziele misyjnym Kościoła. Przypomniał wymowę wczorajszego czuwania pokutnego i zaznaczył, że pokora jest także darem Ducha Świętego, a Kościół zawsze potrzebujący reformy musi być otwarty na Jego natchnienia.
Franciszek przypomniał soborowe nauczanie o Kościele i jego istocie relacyjnej. Zaznaczył, że obecna sesja Synodu „reprezentuje w oryginalny sposób to «podążanie razem» ludu Bożego”.
Ojciec Święty nawiązał do niemal sześćdziesięciu lat doświadczeń Synodu Biskupów. Zwrócił uwagę, że Paweł VI ustanowił to wydarzenie jako proces. W jego trakcie Kościół uczy się lepiej poznawać siebie i określać formy działania duszpasterskiego najbardziej dostosowane do misji powierzonej mu przez Pana. „Ten proces uczenia się obejmuje również formy sprawowania posługi pasterzy, zwłaszcza biskupów” - stwierdził papież.
Reklama
Franciszek wyjaśnił, że powołując na pełnoprawnych członków obecnego zgromadzenia sporo osób świeckich i konsekrowanych, diakonów i prezbiterów, uczynił to „zgodnie z rozumieniem sprawowania posługi biskupiej wyrażonym przez Sobór Powszechny Watykański II: biskup, zasada i widzialny fundament jedności Kościoła partykularnego, nie może przeżywać swojej posługi inaczej, jak tylko w Ludzie Bożym, z Ludem Bożym, poprzedzając, będąc pośród i podążając za powierzoną mu częścią Ludu Bożego. To inkluzywne rozumienie posługi biskupiej wymaga wyrażenia się i rozpoznawalności, unikając jednocześnie dwóch zagrożeń: pierwszym jest abstrakcyjność, która zapomina o owocnej konkretności miejsc i relacji oraz o wartości każdej osoby; drugim zagrożeniem jest zerwanie komunii poprzez przeciwstawienie hierarchii wiernym świeckim” - stwierdził Ojciec Święty. Papież dodał, że skład obecnego zgromadzenia synodalnego wyraża sposób sprawowania posługi biskupiej, który jest zgodny z żywą Tradycją Kościoła i nauczaniem Soboru Watykańskiego II. „Głoszenie zbawienia potrzebuje wszystkich, i aby wszyscy zostali wysłuchani” - podkreślił Franciszek.
Ojciec Święty zaznaczył, że obecność w Zgromadzeniu Synodu Biskupów członków, którzy nie są biskupami, nie umniejsza „episkopalnego” wymiaru Zgromadzenia, ani władzy poszczególnych biskupów i Kolegium Biskupów. „Sygnalizuje raczej formę, jaką sprawowanie władzy biskupiej ma przyjąć w Kościele, świadomym tego, że jest konstytutywnie relacyjny, a zatem synodalny. Relacja z Chrystusem i między wszystkimi w Chrystusie - tymi, którzy tam są i tymi, którzy jeszcze tam nie są, ale są oczekiwani przez Ojca - urzeczywistnia istotę i kształtuje formę Kościoła w każdym czasie” - powiedział papież.
Franciszek wskazał na konieczność określenia różnych form „kolegialnego” i „synodalnego” sprawowania posługi biskupiej, „zawsze z poszanowaniem depozytu wiary i żywej Tradycji, zawsze odpowiadając na to, czego Duch żąda od Kościołów w tym konkretnym czasie i w różnych kontekstach, w których one żyją”.
„Nasze zgromadzenie tutaj - Biskupa Rzymu, biskupów reprezentujących Episkopat świata, świeckich mężczyzn i kobiet, konsekrowanych mężczyzn i kobiet, diakonów i prezbiterów, świadków procesu synodalnego, wraz z delegatami braterskimi - jest znakiem gotowości Kościoła do słuchania głosu Ducha Świętego” - powiedział papież, zachęcając zgromadzonych do udzielenia odpowiedzi na pytanie „jak być misyjnym Kościołem synodalnym i dodałbym miłosiernym”. Kończąc życzył wszystkim ochotnego otwarcia się na działanie Ducha Świętego, „naszego niezawodnego przewodnika, naszej pociechy”.
Ocena:+1-3Podziel się:
Reklama
Wybrane dla Ciebie
Papież odwiedził parafię pomagającą samotnym matkom
Ks. Paweł Rytel – Andrianik, Salvatore Cernuzio /KAI
Franciszek kontynuuje swoje wizyty na peryferiach Rzymu. W czwartek odwiedził parafię San Giorgio in Acilia pomagającą 100 samotnym matkom i związane z nią Centrum Duszpasterskie imienia św. Gianny Beretty Molli, pediatry, która będąc w trudnej ciąży ofiarowała swe życie, by narodziła się jej córka. Centrum zostało wybudowane staraniem jej siostry Virginii Molli.
Dwie godziny rozmawiał Franciszek z księżmi z peryferii Rzymu na tematy duszpasterskie. Wśród poruszonych tematów znalazły się m.in. gościnność, bliskość z ludźmi, proces synodalny, który jest drogą Kościoła ku przyszłości. Kapłani dzielili się także swym doświadczeniem.
Na drodze do nieba grożą nam różne niebezpieczeństwa. Podobnie
jak podróżny potrzebuje na niepewnych drogach przewodnika, tak nam
na trudnych drogach do wieczności dał Pan Bóg przewodnika - Anioła,
którego zwiemy Aniołem Stróżem. Kojarzy się nam ten Niebiański Duch
z obrazkiem przedstawiającym dziecko, idące po wąskiej kładce nad
przepaścią - a za nim skrzydlaty Anioł Opiekun. Z ufnością modlimy
się co dzień do Niego, by nam spieszył z pomocą w dzień i w nocy: "
Strzeż duszy, ciała mego i zaprowadź mnie do żywota wiecznego". Kościół
wspomina ich liturgicznie 2 października. Tego dnia Kościół modli
się za ich wstawiennictwem i ich wstawiennictwu poleca. Jest to więc
szczególny dzień, by uświadomić sobie ich rolę w naszym życiu chrześcijańskim.
Lex orandi est lex credendi - mówi teologiczne adagium.
Prawo modlitwy jest prawem wiary. Współczesne prądy teologii postawiły
jako dyskusyjny problem Aniołów, ich istnienia i ich roli. Niezależnie
od dyskusji teologów Lud Boży modli się i liturgią 2 października
potwierdza wiarę w istnienie Aniołów, a także ich specjalne funkcje
odnośnie poszczególnych wiernych i społeczności. Wiara ta mówi, iż
Bóg dał każdemu człowiekowi opiekuna - Anioła, aby był jego szczególnym
stróżem na drodze przez ziemię do Królestwa niebieskiego. Największy
teolog średniowiecza, św. Tomasz z Akwinu, utrzymuje, że w chwili,
gdy przychodzi na świat dziecko, Bóg przywołuje jednego ze swych
cudownych Aniołów i oddaje noworodka jego specjalnej opiece. Każdy
człowiek, heretyk czy katolik, ma swego Anioła Stróża. Anioł jednak
nie potrafi ingerować w naszą wolną wolę, lecz działa w sferze naszych
wspomnień, przypominając nam wyraźnie o czymś, co powinniśmy zrobić
lub też ostrzegając przed czymś. Życzliwie wpływa na naszą wyobraźnię
i motywy postępowania, przekonując nas, namawiając do zwalczania
naszej słabości oraz złych skłonności. To on natchnie nas czasami
wspaniałymi ideałami i zachęca do nowego, większego wysiłku.
Nauka ta niesie nam pociechę i ukazuje dobroć Boga, mając
głębokie podstawy biblijne. Pismo Święte 300 razy mówi o Aniołach,
przytaczając rozmaite ich zadania, które spełniają z rozkazu Bożego,
choćby np. z Dziejów Apostolskich: "Ale Anioł Pański w ciągu nocy
otworzył bramy więzienia i wyprowadził ich" (Dz 5, 19); "I natychmiast
poraził go (Heroda) Anioł Pański dlatego, że nie oddał czci Bogu,
a stoczony przez robactwo wyzionął ducha" (Dz 12, 23). Sam Pan Jezus
przestrzegając przed zgorszeniem powiedział: "Powiadam wam, że aniołowie
ich (tzn. dzieci) w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mego,
który jest w niebie" (Mt 18, 10).
Wśród aniołów jest hierarchia. Archaniołowie: Rafał -
Bóg uzdrawia, Gabriel - Moc Boża, Michał - Któż jak Bóg! Rafał -
dany jako towarzysz Tobiaszowi w drodze do Rages (Tob 8, 3), uwolnił
córkę Raguela Sarę od demona Asmodeusza i szczęśliwie przyprowadził
Tobiasza do domu i ojcu Tobiasza przywrócił wzrok. Gabriel - jest
zwiastunem narodzin Jana Chrzciciela i nawet samego Syna Bożego.
Michał - książę niebieski, wódz broniący nas w walce przeciw złości
i zasadzkom szatana, który mocą Bożą strącił do piekła Lucyfera i
jego adherentów.
Prawda o Aniołach Stróżach, którą liturgia przypomina
nam 2 października, rozszerza nasze horyzonty, pozwala nam patrzeć
na świat nie tylko poprzez zmysłowe poznanie, szkiełko i oko uczonego
przyrodnika, fizyka, ale w duchu wiary dostrzegać to, co dla zmysłów
wszakże niedostępne, ale rzeczywiste, bardzo rzeczywiste. Z tego
poznania trzeba nam także wyciągać prawdziwe wnioski, aby żyć w atmosferze
spraw Bożych we wspólnocie z Bogiem i wszystkimi bytami, które Mu
służą.
Matko, pociesz nas – zawierzamy Ci nasze „trudne dziś” a także „niepewne jutro”, prowadź nasz Naród przez codzienność tak, jak prowadziłaś go przez wiele bolesnych dziejów. Bądź nam nadal Królową i Matką, naszym Pocieszeniem i naszą Orędowniczką. Pełni dziecięcej ufności wołamy do Ciebie:
Matko Pocieszenia, życia strzeż i zdrowia,
Od powietrza, wojny, ognia i przednowia,
O przeżegnaj, jak kraj długi,
Nasze prace, nasze pługi;
Ustrzeż bytu i imienia,
Święta Matko Pocieszenia, nie opuszczaj nas.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.