Reklama

Głos z Torunia

Należeć do Chrystusa to zaszczyt

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

29 czerwca bp Andrzej Suski sprawował Mszę św. w jubileusz 200-lecia istnienia parafii pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Toruniu-Podgórzu.

W ramach obchodów zorganizowano wiele ciekawych spotkań i atrakcji. 22 czerwca odbył się turniej piłkarski liturgicznej służby ołtarza. Ministranci wraz ze swoimi opiekunami w franciszkańskiej świątyni uczestniczyli w porannej Mszy św., po której na boisku przy Zespole Szkół nr 15 w Toruniu zostały rozegrane mecze w kategoriach szkoły podstawowej i gimnazjalnej. W turnieju piłkarskim udział wzięli ministranci z parafii: Pallotynów z Chełmna, Franciszkanów z Pakości, Paulinów z Torunia, Redemptorystów z Torunia, Michalitów z Torunia oraz Franciszkanów z Torunia-Podgórza. W kategorii szkoły podstawowej wygrali ministranci z parafii Franciszkanów z Torunia-Podgórza, a w kategorii szkoły gimnazjalnej wygrała drużyna LSO Pallotynów z Chełmna. Puchary, medale, nagrody oraz pamiątkowe długopisy wręczył wszystkim uczestnikom proboszcz podgórskiej parafii o. Robert Nikel OFM. W czasie zawodów ministranci otrzymali ciepły posiłek i napoje, nie zabrakło także słodyczy.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

23 czerwca odbył się 26. Franciszkański Festyn Charytatywny. Na scenie wystąpili: Tomasz Dorniak z zespołem, artyści iluzji Joanna i Paweł Czaja - „Duo Paulo”, „Podgórski Walczyk” z Torunia, dzieci z Zespołu Szkół nr 15 w Toruniu, dzieci ze Świetlicy św. Franciszka w Toruniu. Gwiazdą festynu był Jacek Kierok z zespołem. Odbyły się konkursy: sportowy, plastyczny i biblijny. Były: degustacja potraw z franciszkańskiej kuchni, domowe ciasta i wypieki. Nie zabrakło też wielu innych atrakcji i wspaniałych nagród. Pogoda dopisała i zabawa była wyśmienita. W czasie obchodów w auli Wyższej Szkoły Filologii Hebrajskiej odbyły się: ciekawe prelekcje na temat historii parafii i jej zabytków, wykład w ramach społecznej akcji „Stop dla raka i GMO” oraz katecheza na temat przekazywania wiary we wspólnocie.

Punktem centralnym każdego dnia była modlitwa i Msza św. W środę modlono się przez wstawiennictwo Matki Bożej Podgórskiej w intencji rodzin. W czwartek o godz. 19.30 odprawiono Mszę św. z modlitwą o uzdrowienie. Piątkowe południe zgromadziło w kościele braci franciszkanów z Prowincji św. Franciszka z Asyżu w Poznaniu, którzy uczestniczyli w Eucharystii celebrowanej przez ministra generalnego Zakonu Braci Mniejszych o. Michaela Perry’ego OFM. Wizyta generała zakonu była wielkim przeżyciem dla nas, franciszkanów, oraz parafii. Na to spotkanie do Torunia przyjechało prawie 100 franciszkanów z naszej prowincji. Minister generalny w kronice parafialnej z okazji jubileuszu parafii napisał: „Drodzy Bracia i Siostry. Oby błogosławieństwo Boga Miłości pomogło Wam kontynuować dawanie świadectwa nadziei, która jest w Was”.

29 czerwca uroczystej Sumie przewodniczył bp Andrzej Suski. W homilii Biskup Andrzej podkreślił, że uroczystość ukazuje dwie ważne prawdy: mówi nam, kim jest Jezus, że jest Mesjaszem - Synem Bożym, oraz objawia tajemnicę pochodzenia Kościoła. „Pan Jezus w rozmowie z Piotrem pod Cezareą Filipową nie pozostawia żadnej wątpliwości, co do pochodzenia Kościoła i do tego, do kogo Kościół należy. Kościół jest wyłącznie Chrystusowy. Jezus mówi: To jest mój Kościół. A więc Kościół nie należy ani do świata mediów, ani do świata polityki, ani do świata biznesu czy innych struktur zewnętrznych. Kościół należy tylko do Jezusa Chrystusa” - mówił Ksiądz Biskup, zaznaczając, że nie da się oddzielić Chrystusa od Jego Kościoła. Jezus żyje w swoim Kościele i to dzięki temu Kościół jest święty. Chrześcijanie, gdy nie szukają ludzkich zabezpieczeń i podpórek, ale zdają się wyłącznie na Chrystusa, wypełniają powierzoną im misję zbawienia świata. Aby to było możliwe potrzebna jest pokora. „Być wierzącym, należeć do Chrystusa to zaszczyt. Ten zaszczytny tytuł stawia nam wymagania. Mamy być ludźmi dużego formatu, otwartymi, pomocnymi, braterskimi na wzór Chrystusa. O tym musi pamiętać każdy: hierarchia i zwykli szeregowcy. Wszyscy mamy starać się, by nie przesłaniać sobą Chrystusa, ale Go objawiać” - powiedział Biskup Andrzej. Na zakończenie Mszy św. o. Robert Nikel OFM odczytał tekst papieskiego błogosławieństwa, odbyła się uroczysta procesja z Najświętszym Sakramentem i modlitwy za wstawiennictwem Apostołów Piotra i Pawła. Po Mszy św. na pl. św. Franciszka przy kościele odbyły się koncert Orkiestry Dętej OSP Raciążek i agapa.

2013-07-10 11:55

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Tajemniczy artysta i znikający zabytek

Niedziela toruńska 48/2023, str. VI

[ TEMATY ]

Toruń

Renata Czerwińska

Profesorowie Monika i Juliusz Raczkowscy po raz kolejny gościli w Muzeum Diecezjalnym

Profesorowie Monika i Juliusz Raczkowscy po raz kolejny gościli w Muzeum Diecezjalnym

Jeśli chcieliby się państwo przenieść w czasie, to najlepiej do XIV-wiecznego Torunia. To złoty wiek miasta – zachęca prof. Monika Jakubek-Raczkowska.

Razem z mężem prof. Juliuszem Raczkowskim 7 listopada przeniosła w czasie słuchaczy, którzy zgromadzili się w toruńskim Muzeum Diecezjalnym. Celem wyprawy było prześledzenie, jak powstała płyta nagrobna małżonków Jana i Małgorzaty von Soest, która dziś znajduje się na jednej ze ścian prezbiterium toruńskiej katedry.
CZYTAJ DALEJ

Realizm duchowy św. Teresy od Dzieciątka Jezus

Niedziela Ogólnopolska 28/2005

[ TEMATY ]

święta

pl.wikipedia.org

Wielką zasługą św. Teresy jest powrót do ewangelicznego rozumienia miłości do Boga. Niewłaściwe rozumienie świętości popycha nas w stronę dwóch pokus. Pierwsza - sprowadza się do tego, iż kojarzymy świętość z nadzwyczajnymi przeżyciami. Druga - polega na tym, że pragniemy naśladować jakiegoś świętego, zapominając o tym, kim sami jesteśmy. Można do tego dołączyć jeszcze jedną pokusę - czekanie na szczególną okazję do kochania Boga. Ulegając tym pokusom, często usprawiedliwiamy swój brak dążenia do świętości szczególnie trudnymi okolicznościami, w których przyszło nam żyć, lub zbyt wielkimi - w naszym rozumieniu - normami, jakie należałoby spełnić, sądząc, iż świętość jest czymś innym aniżeli nauką wyrażoną w Ewangelii. Teresa nie znajdowała w sobie dość siły, aby iść drogą wielkich pokutników czy też drogą świętych pełniących wielkie czyny. Teresa odkrywa własną, w pełni ewangeliczną drogę do świętości. Jej pierwsze odkrycie dotyczy czasu: nie powinniśmy odsuwać naszego kochania Boga na jakąś nawet najbliższą przyszłość. Któraś z sióstr w klasztorze w Lisieux „oszczędzała” siły na męczeństwo, które notabene nigdy się nie spełniło. Dla Teresy moment kochania Boga jest tylko teraz. Ona nie zastanawia się nad przyszłością, gdyż może się czasami wydawać zbyt odległa lub zbyt trudna. Teraz jest jej ofiarowane i tylko w tym momencie ma możliwość kochania Boga. Przyszłość może nie nadejść. „Dobry Bóg chce, bym zdała się na Niego jak maleńkie dziecko, które martwi się o to, co z nim będzie jutro”. Czasami myśl o wielu podobnych zmaganiach w przyszłości nie pozwala nam teraz dać całego siebie. Zatem właśnie chwila obecna i tylko ta chwila się liczy. Łaska ofiarowania czegoś Bogu lub przezwyciężenia jakiejś pokusy jest mi dana teraz, na tę chwilę. W chwili wielkiego duchowego cierpienia Teresa pisze: „Cierpię tylko chwilę. Jedynie myśląc o przeszłości i o przyszłości, dochodzi się do zniechęcenia i rozpaczy”. Rozważanie, czy w przyszłości podołam podobnym wyzwaniom, jest brakiem zdania się na Boga, który mnie teraz wspomaga. „By kochać Cię, Panie, tę chwilę mam tylko, ten dzień dzisiejszy jedynie” - pisze Teresa. Jest to pierwsza cecha realizmu jej ducha - realizmu ewangelicznego, gdyż Chrystus mówi nieustannie o gotowości i czuwaniu. Ten, kto zaniedbuje teraźniejszość, nie czuwa, bo nie jest gotowy. Wkłada natomiast energię w marzenia, a nie w to, co teraz jest możliwe do spełnienia. Chrystus przychodzi z miłością teraz. To skoncentrowanie się na teraźniejszości pozwala Teresie dostrzec wszystkie możliwe okazje do kochania oraz wykorzystać je. Do tego jednak potrzebne jest spojrzenie nacechowane wiarą, iż ten moment jest darowany mi przez Boga, aby Go teraz, w tej sytuacji kochać. Nawet gdy sytuacja obecna jawi się w bardzo ciemnych barwach, Teresa nie traci nadziei. „Słowa Hioba: Nawet gdybyś mnie zabił, będę ufał Tobie, zachwycały mnie od dzieciństwa. Trzeba mi jednak było wiele czasu, aby dojść do takiego stopnia zawierzenia. Teraz do niego doszłam” - napisze dopiero pod koniec życia. Teresa poznaje, że wielkość czynu nie zależy od tego, co robimy, ale zależy od tego, ile w nim kochamy. „Nie mając wprawy w praktykowaniu wielkich cnót, przykładałam się w sposób szczególny do tych małych; lubiłam więc składać płaszcze pozostawione przez siostry i oddawać im przeróżne małe usługi, na jakie mnie było stać”. Jeśli spojrzeć na komentarz Chrystusa odnośnie do tych, którzy wrzucali pieniądze do skarbony w świątyni, to właśnie w tym kontekście możemy uchwycić zamysł Teresy. Nie jest ważne, ile wrzucimy do tej skarbony, bo uczynek na zewnątrz może wydawać się wielki, ale cała wartość uczynku zależy od tego, ile on nas kosztuje. Zatem należy przełamywać swoją wolę, gdyż to jest największą ofiarą. Przezwyciężając miłość własną, w całości oddajemy się Bogu. Były chwile, gdy Teresa chciała ofiarować Bogu jakieś fizyczne umartwienia. Taki rodzaj praktyk był w czasach Teresy dość powszechny. Jednak szybko się przekonała, że nie pozwala jej na to zdrowie. Było to dla niej bardzo ważne odkrycie, gdyż utwierdziło ją w przekonaniu, że nie trzeba wiele, aby się Bogu podobać. „Dane mi było również umiłowanie pokuty; nic jednak nie było mi dozwolone, by je zaspokoić. Jedyne umartwienia, na jakie się zgadzano, polegały na umartwianiu mojej miłości własnej, co zresztą było dla mnie bardziej pożyteczne niż umartwienia cielesne”. Teresa nie wymyślała sobie jakichś ofiar. Jej zadaniem było wykorzystanie tego, co życie jej przyniosło. Umiejętność docenienia chwili, odkrycia, że wszystko jest do ofiarowania - tego uczy nas Teresa. My sami albo narzekamy na trudny los i marnujemy okazję do ofiarowania czegoś trudnego Bogu, albo czynimy coś zewnętrznie dobrego, ale tylko z wygody, aby się komuś nie narazić lub dla uniknięcia wyrzutów sumienia. Intencja - to jest cały klucz Teresy do świętości. Jak wyznaje, w swoim życiu niczego Chrystusowi nie odmówiła, tzn. że widziała wszystkie okazje do czynienia dobra jako momenty wyznawania swojej miłości. Inną cechą, która przybliża ją do nas, jest naturalność jej modlitwy. Teresa od Dzieciątka Jezus, która jest córką duchową św. Teresy od Jezusa, jest jej przeciwieństwem odnośnie do szczególnych łask na modlitwie. Złożyła nawet z tych łask ofiarę, bo czuła, że w nich można szukać siebie. Jej życie modlitwy było często bardzo marne, gdyż zdarzało się jej zasypiać na modlitwie. Po przyjęciu Komunii św. zamiast rozmawiać z Bogiem, spała. Nie dlatego, że chciała, ale dlatego, że nie potrafiła inaczej. Ważny jest fakt, iż nie martwiła się za bardzo swoją nieumiejętnością modlenia się. Wierzyła, że i z takiej modlitwy Chrystus jest zadowolony, gdyż ona nie może Mu ofiarować nic więcej poza swoją słabością. Aby się przekonać, jak daleko lub jak blisko jesteśmy przyjmowania Ewangelii w całej jej głębi, zastanówmy się, jak podchodzimy do niechcianych prac, mniej wartościowych funkcji, momentów, gdy nie jesteśmy doceniani, a nawet oskarżani. Czy widzimy w tym okazję, aby to wszystko ofiarować Chrystusowi, czy też walczymy o to, aby postawić na swoim lub zwyczajnie zachować twarz? Jak postępujemy wobec osób, które są dla nas przykre? Czy je obgadujemy, czy też widzimy w tym okazję, aby im pomóc w drodze do Boga? Teresa powie, gdy nie może już przyjmować Komunii św. ze względu na zaawansowaną chorobę, że wszystko jest łaską. Czy każda trudna sytuacja, trudny człowiek jest dla mnie łaską?
CZYTAJ DALEJ

Leon XIV: przed Bogiem zdamy sprawę z troski o bliźnich i świat stworzony

2025-10-01 17:47

[ TEMATY ]

Leon XIV

Monika Książek

„Bóg zapyta nas, czy pielęgnowaliśmy i dbaliśmy o świat, który stworzył (por. Rdz 2, 15), dla dobra wszystkich i przyszłych pokoleń, oraz czy troszczyliśmy się o naszych braci i siostry” - stwierdził Ojciec Święty podczas konferencji zorganizowanej w 10. rocznicę publikacji encykliki Laudato si’ w Centrum Mariapoli w Castel Gandolfo.

Zanim przejdę do kilku przygotowanych uwag, chciałbym podziękować dwojgu przedmówcom, [Arnoldowi Schwarzeneggerowi i Marinie Silva - brazylijska minister środowiska i zmian klimatycznych - przyp. KAI], ale chciałbym dodać, że jeśli rzeczywiście jest wśród nas dziś po południu bohater akcji, to są to wszyscy, którzy wspólnie pracują, aby coś zmienić.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję