Reklama

Aspekty

Mały uśmiech – duża siła

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Duża ilość przeróżnych akcji dobroczynnych poprzedzających Boże Narodzenie sprawia, że wielu z nas chętniej niż zwykle wyciąga rękę do drugiego człowieka. Amerykańskie kino familijne rozpowszechniło nawet termin „duch Bożego Narodzenia”. A gdyby tak to wszystko nie skończyło się po świętach?
– To faktycznie Boże Narodzenie często skłania ludzi do pomagania innym. Pobudza jakąś część człowieczej duszy, która chce doświadczyć dobra właśnie poprzez jego czynienie. Nie zawsze sobie jednak uświadamiamy, jak ważne jest, by czynić coś dobrego cały czas, nie tylko od święta – uważa Daria Izydorczyk z parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Szlichtyngowej, wolontariuszka w Oratorium św. ks. Jana Bosko we Wschowie, prowadzonym przez Siostry Salezjanki.
Dlaczego to takie ważne? Bo – i potwierdzają to nie tylko badania – człowiek jest po prostu zaprogramowany do czynienia dobra. Ma do tego wszelkie predyspozycje i w dodatku czerpie ze swych dobrych uczynków zadowolenie i satysfakcję. A to mu daje szczęście.

Nieodłączna część życia

Reklama

Daria w Oratorium zajmuje się dziećmi, pomaga im w lekcjach, organizuje im rozrywkę. – Modlimy się razem, łączymy czas nie tylko w modlitwie, ale także na zabawie, nauce, boisku – opowiada. Daje, ale też otrzymuje. – Św. ks. Jan Bosko chciał, by Oratorium stało się dla młodych drugim domem. I tu już zawiera się to, co daje mi czynienie czegoś dobrego dla drugiego człowieka. Oratorium faktycznie stało się dużą, wydaje mi się, że nieodłączną częścią mojego życia, drugim domem, w którym doświadczam wiele miłości, ciepła i mogę tą miłością obdarowywać innych. Pomnażać ją. Czasami nie zdajemy sobie sprawy, jak wiele miłości w nas jest i jak wiele możemy dostać. Prostym przykładem jest np. ilość obrazków namalowanych dziecięcymi, czasami niezdarnymi jeszcze rączkami, które otrzymałam od dzieci w Oratorium, a którymi mogłabym pewnie wytapetować już jedną ścianę w pokoju. To chyba cała tajemnica. Być przy drugim człowieku. Przy tych dzieciach, które ukochał sam Jezus Chrystus.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Każde spotkanie to osobna historia

Marta Winiarczyk wolontariatem zajmuje się od 7 lat. Najpierw pomagała w nauce osobom korzystającym z Biblioteki Publicznej w Brzeźnicy. Później wyjechała do Wrocławia do liceum i okazało się, że bez wolontariatu już nie potrafi żyć, dlatego została koordynatorem grupy mieszkańców internatu udzielających korepetycje dzieciom z pobliskiej parafii. Obecnie Marta studiuje w Lublinie i – rzecz oczywista – tam też pomaga. – Od trzech lat co niedziela spotkać mnie można w Dziecięcym Szpitalu Klinicznym w Lublinie. Wraz z grupą moich przyjaciół jako stypendyści Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia” zajmujemy się animacją śpiewów podczas Mszy św. niedzielnych i okazjonalnych uroczystości – mówi. – Dla mnie jest to już swego rodzaju pozytywne przyzwyczajenie. Jest mi smutno, kiedy jestem przeziębiona i nie mogę wejść na oddział hematoonkologii. Nasza obecność nie ogranicza się tylko do oprawy Mszy św. W tym roku udało nam się samodzielnie zorganizować Dzień Papieski w DSK. Dzięki temu mogliśmy przybliżyć sylwetkę naszego błogosławionego patrona dzieciom.
Marta podkreśla, że nie wyobraża sobie siebie bez tych doświadczeń. – Każde takie spotkanie to osobna historia czyjegoś życia. To nowe emocje, uczucia, wspomnienia. To mały uśmiech o dużej sile.

Bezwarunkowo i darmowo

Ale skąd bierze się ten impuls, żeby dać coś z siebie? Najczęściej jest chyba tak, że ktoś sam doświadczył dobra i ma od kogo brać przykład. – Nie przypominam sobie sytuacji, bym była pozostawiona sama sobie. Od kiedy pamiętam, w moim otoczeniu był ktoś, kto robi coś bezwarunkowo i darmowo. Wraz z upływem czasu nauczyłam się, że warto robić coś dla innych ludzi. Warto poświęcić swój czas, aby sprawić komuś przyjemność – opowiada Anna Jakubowska z parafii pw. św. Józefa w Gorzowie. – Po krótkim czasie postanowiłam, że i ja zacznę angażować się w działania wolontariatu. Tym samym włączyłam się w przeróżne akcje charytatywne organizowane w liceum, a także w działalność na rzecz dzieci z naszej dzielnicy i parafii. Oczywiste dla mnie było to, by dzielić się swoim czasem z tymi, którzy go potrzebują. Dzisiaj jestem członkiem całkiem nowego Stowarzyszenia św. Eugeniusza de Mazenoda, w ramach którego pragniemy ulepszyć standard życia wśród mieszkańców gorzowskiego Zawarcia. Mam nadzieję, że nasza organizacja pomoże choć kilku osobom, które zostały dotknięte problemem.

To się opłaca

Jasne, że wolontariusz to człowiek, który zdobywa doświadczenie i zaskarbia sobie ludzką wdzięczność i szacunek. To wszystko się liczy. Ale chyba największą wartością jest samo dotarcie do ukrytych w swym wnętrzu pokładów dobra. Odkrycie tego w sobie może być niezłą niespodzianką. A potem człowiek – tak jak Daria, Marta czy Ania – nie chce już, żeby było inaczej.

2013-12-18 09:21

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Nieść pomoc i nadzieję

Niedziela podlaska 46/2019, str. 4-5

[ TEMATY ]

Caritas

pomoc

ubóstwo

Archiwum Caritas Diecezji Drohiczyńskiej

Wolontariusze z Bielska Podlaskiego przy zbiórce żywności Kromka Chleba dla Sąsiada, wrzesień 2019

Wolontariusze z Bielska Podlaskiego przy zbiórce żywności Kromka Chleba dla Sąsiada, wrzesień 2019

Słowa Psalmu: „Ufność nieszczęśliwych nigdy ich nie zawiedzie” (Ps 9, 19) są niesamowicie aktualne i wyrażają głęboką prawdę, że da się odnowić nadzieję straconą w obliczu niesprawiedliwości, cierpień i niepewności życia. Caritas Diecezji Drohiczyńskiej w obchodzony 17 listopada Światowy Dzień Ubogich przez realizowane akcje pomocowe jest tego przykładem

Caritas Diecezji Drohiczyńskiej w swoich działaniach organizuje pomoc dla osób ubogich, nieporadnych, samotnych. Pomoc udzielana w ramach działalności diecezjalnej Caritas ma na celu wsparcie duchowe i materialne osób ubogich, którym nie powiodło się z powodu różnych przyczyn życiowych, takich jak choroby, kryzys ekonomiczny czy też przez sytuacje bezpośrednio niezależne od nich. Czasem w życiu człowieka mają miejsce zdarzenia, które powodują, iż dotyka go nieszczęście, utrata zdrowia lub majątku – po prostu świat wali się pod nogami. W takich przypadkach Caritas diecezjalna przez zaangażowanie i pracę wolontariuszy, ludzi bezinteresownie oddanych i chętnych do pomocy, przez wspólne działania wyciąga bratnią dłoń do potrzebujących. Wolontariusze zrzeszeni w szkolnych kołach i parafialnych zespołach Caritas, uczestnicząc i włączając się w akcje charytatywne, pomagają realizować konkretne programy Caritas.
CZYTAJ DALEJ

Patronowie Dnia: Święci Kosma i Damian – święci ekumeniczni

[ TEMATY ]

Święci Kosma i Damian

Materiał vaticannews.va/pl

„Święci ekumeniczni”, ostatni święci dołączeni do kanonu rzymskiego – pisze ks. Arkadiusz Nocoń w felietonie dla portalu www.vaticannews.va/pl i Radia Watykańskiego. 26 września wspominamy św. Kosmę i św. Damiana, męczenników. Prawdopodobnie byli bliźniakami. Urodzili się w drugiej połowie III wieku, zmarli w 303 roku w Cyrze na terenie obecnej Turcji. Ich relikwie znajdują się w Rzymie w kościele im poświęconym. Są patronami lekarzy, pielęgniarek, farmaceutów oraz chorych.

Według różnych tradycji, św. Kosma i św. Damian mieli być bliźniakami, urodzonymi na Bliskim Wschodzie. Jako lekarze doskonalili swoje umiejętności w różnych miastach Cesarstwa Rzymskiego. Po przyjęciu wiary chrześcijańskiej w radykalny sposób zaczęli wypełniać Chrystusową zachętę: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych i wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie! Nie zdobywajcie złota ani srebra, ani miedzi do swych trzosów” (Mt 10,8-9). Za swoją pracę nie pobierali więc żadnego wynagrodzenia. Takich jak oni, nazywano wówczas „anargytami”, od greckiego słowa anárgyroi, czyli „wrogowie pieniądza”, albo „ci, którzy nie przyjmują srebra”. Dla biednych, pozbawionych w tamtym czasie jakiejkolwiek opieki medycznej, byli jak dar z nieba.
CZYTAJ DALEJ

Michał Archanioł w Łasku – modlitwa i odnowienie serc

2025-09-26 09:27

[ TEMATY ]

archidiecezja łódzka

ks. Adrian Zimnowłocki

Figura św. Michała Archanioła wnoszona do łaskiej kolegiaty

Figura św. Michała Archanioła wnoszona do łaskiej kolegiaty

Figura św. Michała Archanioła z włoskiego Gargano zawitała do kolegiaty Niepokalanego Poczęcia NMP i św. Michała w Łasku, gromadząc tłumy wiernych. Przez dwa dni parafianie uczestniczyli w modlitwie, słuchali Słowa Bożego i składali akt zawierzenia parafii. Wielu przyjęło także szkaplerz św. Michała, uznawany za znak duchowej opieki.

- Bardzo się cieszę z waszego spotkania z Księciem Wojsk – mówił michalita ks. Krzysztof Bochenek CSMA podczas liturgii powitania. – Figura pielgrzymuje po Polsce od kilkunastu miesięcy i wszędzie przyjmowana jest z wielką czcią. Święty Michał zdobywa serce Polaków, bo gdziekolwiek się pojawi, ludzie modlą się i proszą o wstawiennictwo w walce ze złem. 
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję