• Przyjęcie kapłana przybywającego z wizytą duszpasterską, tzw. kolędą, jest aktem publicznego wyznania wiary i znakiem jedności domowego Kościoła z Kościołem diecezjalnym i powszechnym. Dlatego należy taką wizytę dobrze przygotować. Najczęściej znamy jej termin przynajmniej kilka dni wcześniej, dobrze byłoby zatem tak zaplanować nasze zawodowe i rodzinne zajęcia, by wszyscy członkowie rodziny byli obecni podczas wizyty kapłana.
• Stół należy nakryć białym obrusem i postawić na nim krzyż ze świecami, naczynie z wodą święconą i kropidło. Na stole kładziemy również księgę Pisma Świętego. W rodzinach, gdzie są dzieci w wieku szkolnym, na stole kładziemy też zeszyty dzieci do nauki religii wraz z katechetycznymi dzienniczkami, które są prowadzone w wielu parafiach.
Zdarza się, że nie mamy wody święconej, choć w okresie kolędowym można ją przynieść z kościoła. Wówczas do naczynia wlewamy zwykłą wodę, ale musimy o tym koniecznie powiadomić kapłana przed błogosławieniem mieszkania.
• Po wejściu kapłana do mieszkania można zaśpiewać kolędę – w praktyce najczęściej intonują ją ministranci towarzyszący kapłanowi. Na słowa pozdrowienia wypowiedzianego przez duszpasterza: – Pokój temu domowi, odpowiadamy: – I wszystkim jego mieszkańcom. Następnie kapłan wypowiada słowa okolicznościowej modlitwy. Razem z nim odmawiamy modlitwę „Ojcze nasz”. Często w tym momencie kapłan podaje domownikom do ucałowania krzyż. Później kapłan odmawia modlitwę błogosławieństwa domowników i kropi ich wodą święconą.
• Wizyta kolędowa jest okazją do rozmowy duszpasterskiej, podczas której kapłan uzupełnia w kartotece parafialnej ważne informacje dotyczące naszego życia duchowego, ale też do przedstawienia mu naszych problemów bądź propozycji dotyczących życia parafii.
• Z racji kolędy większość rodzin składa ofiarę na potrzeby materialne parafii, w zależności jednak od przyjętych w poszczególnych diecezjach praktyk ofiara ta może być składana w tym okresie w kościele. Kapłani doskonale znający swoich parafian czasami rezygnują z przyjęcia takiej ofiary od osób gorzej sytuowanych.
Sąd w Lublinie wydał postanowienie dotyczące wojewody lubelskiego Krzysztofa Komorskiego, któremu zarzucono przekroczenie uprawnień oraz obrazę uczuć religijnych w związku ze zdjęciem krzyża w reprezentacyjnej sali urzędu w grudniu 2023 r. Krzyż został przeniesiony do innej sali urzędu.
Sprawa dotyczy decyzji wojewody Komorskiego (członka - a jakże - Platformy Obywatelskiej, obecnie Koalicji Obywatelskiej) z grudnia 2023 r., który niedługo po objęciu urzędu, polecił zdjęcie krzyża z reprezentacyjnej Sali Kolumnowej urzędu i wniesienie do niej flag unijnych. Podkreślał, że chodzi o neutralność światopoglądową, a w Sali Kolumnowej spotykają się ludzie różnych wyznań i różnych kultur. Decyzja wojewody była szeroko komentowana m.in. w mediach społecznościowych, krytykowali ją m.in. posłowie PiS. Komorski przeprosił wszystkich, którzy poczuli się nią urażeni. Wyjaśniał, że krzyż nie został zabrany, tylko przeniesiony do innej sali, a on sam jest osobą wierzącą.
Przewodniczący Polskiego i Niemieckiego Episkopatu podpisali wspólnie oświadczenie "Odwaga wyciągniętych rąk", nawiązujące do Orędzia Pojednania z 1965 roku.
– Odwaga do ryzykownego gestu pojednania w 1965 roku zrodziła się z głębi chrześcijańskiego, ale jednocześnie bardzo ludzkiego ducha – mówią polscy i niemieccy biskupi.
W 60. rocznicę Orędzia Pojednania Eucharystii w katedrze wrocławskiej przewodniczył abp Tadeusz Wojda, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, a koncelebrowali ją biskupi i kardynałowie z Polski i Niemiec wraz z Nuncjuszem Apostolskim abp. Antonio Filipazzi. Przewodniczący Polskiego i Niemieckiego Episkopatu podpisali wspólnie oświadczenie "Odwaga wyciągniętych rąk", nawiązujące do Orędzia. Podkreślają w nim, że listy wymienione między biskupami Polski i Niemiec w 1965 roku były punktem zwrotnym nie tylko dla Kościoła, ale także dla relacji między narodami. „Gotowość Polskiego Episkopatu do wyjścia w 1965 r. myślą poza głębokie historyczne rany i lęki była w najlepszym tego słowa znaczeniu rewolucyjna i otworzyła nowe perspektywy. Pamiętne słowa „Przebaczamy i prosimy o przebaczenie” były wyrazem prorockiego rozeznania, które odrzucało zgodę na sytuację naznaczoną strachem, krzywdą i przemocą. Odwaga do tego ryzykownego gestu pojednania zrodziła się z głębi chrześcijańskiego, ale jednocześnie bardzo ludzkiego ducha. Chrystus zaprasza wszystkich, którzy za Nim idą, niezależnie od przynależności narodowej, do przebaczenia i miłości nieprzyjaciół” – czytamy w dokumencie. Biskupi zwracają uwagę, że mimo iż na drodze pojednania polsko-niemieckiego udało się osiągnąć wiele, znacznie więcej niż ludzie mogli sobie wyobrazić w 1945 r., historyczne krzywdy nadal wpływają na naszą teraźniejszość. – „Prośba o przebaczenie nie oznacza, że niemieckie zbrodnie, wojna przeciwko Polsce, holokaust i wszystkie skutki panowania narodowych socjalistów mogą zostać zapomniane. Również wysiedlenie najpierw Polaków, a następnie Niemców z ich ojczyzny nie mogą popaść w zapomnienie. To właśnie ze wspólnej pamięci może wyrastać siła pojednania i odwaga do budowania bardziej pokojowej przyszłości w Europie – przekonują hierarchowie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
