Reklama

Niedziela Kielecka

Bóg przychodzi w rodzinie

To niezwykłe przedsięwzięcie artystyczne z udziałem ponad 30 osób, w tym całych rodzin niosące ewangeliczny przekaz. W niedzielę 22 stycznia w sali teatralnej w podziemiach kościoła św. Jadwigi Królowej będzie można zobaczyć je osobiście. Wydarzeniu przyświeca też konkretny cel.

Niedziela kielecka 4/2023, str. I

[ TEMATY ]

spektakl

K.D.

Spektakl to wspólne dzieło rodzin

Spektakl to wspólne dzieło rodzin

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Autorką scenariusza i reżyserką spektaklu „Boże Narodzenie” jest Aleksandra Klusek-Gębska, która od 14 lat zajmuje się działalnością teatralną. Pisząc scenariusz, inspirowała się ściśle Ewangeliami.

Jak było naprawdę

Pragnęła ukazać, jak historia zbawienia wyglądała, trzymać się Słowa i prawdy, bez koloryzowania. To przekaz Ewangelii – od Zachariasza po Boże Narodzenie aż po rzeź niewiniątek. W spektaklu biorą udział całe rodziny. Święte małżeństwa Zachariasza i Elżbiety, Joachima i Anny, Józefa i Maryi grają prawdziwe małżeństwa.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Przedstawienie przygotowała Międzypokoleniowa Grupa Teatralna. – Przez historię biblijnych świętych rodzin chciałam dowartościować rodzinę – mówiła „Niedzieli” reżyserka. Małżeństwo Magda i Artur Rowińscy, czyli król Kacper i służka Heroda, mówią że lubią spędzać czas z ludźmi, którzy są blisko Boga. – To jest rodzinny czas. Ola chciała zrzeszyć na scenie rodziny i udało się jej to. – Czy było trudno? – Pan Bóg powołuje i uzdalnia nas do tego – zaznacza Artur.

Rola życia

Małżeństwo grające Józefa i Maryję – Patrycja i Stanisław Nowak – ma siedmioro dzieci. Maleńka Halinka – w roli Jezuska, pozostałe – aniołki, Andrzejek jest porwany przez Heroda. Tato Stanisław mówi „Niedzieli”: – Dużo musiałem się od Józefa nauczyć w życiu, aby podchodzić z zaufaniem, łagodnością do trudności. Główne przesłanie przedstawienia jest takie, że Bóg do nas przychodzi i rodzi się w naszych rodzinach. Odnajdujemy się w tych trudnościach, jakie przeżywała Święta Rodzina. My też przeżywaliśmy emigrację. Każda rodzina ma jakąś swoją historię, tajemnicę, którą nie wszyscy rozumieją. Tak często w dzisiejszym świecie mogą czuć się katolicy, nie jesteśmy rozumiani, ale mamy bardzo ważną misję, podobną do Świętej Rodziny – podejście do spraw i trudności z zaufaniem, i spokojem. – Przeżyliśmy oboje przez ten spektakl większe poczucie obecności Nowonarodzonego w naszej rodzinie. Półtora roku temu wróciliśmy z USA. Tam nie mieliśmy w pobliżu żadnej polskiej wspólnoty, a zawsze chcieliśmy się zaangażować, to rola życia. W parafii św. Jadwigi odnaleźliśmy wszystko na wyciągnięcie ręki – wspólnotę, kościół, teatr, bardzo to doceniamy – mówi Patrycja.

Na stację drogi krzyżowej

Wydarzeniu towarzyszy szczytny cel. Zgodnie z prośbą i wolą scenarzystki w czasie spektakli zbierane są datki na budowę stacji drogi krzyżowej spod kościoła św. Jana z Dukli na Górę Radostową, powstającą z inicjatywy Duszpasterstwa Trzeźwości. – To szczególne miejsce dla mnie, bo przy stacji „Jezus spotyka swoją Matkę” głosiłam świadectwo w czasie ubiegłorocznej Drogi Krzyżowej o trzeźwość. Cieszę się, że nasz teatr może przyczynić się do tego dobra – mówi Ola.

2023-01-17 10:03

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

XVI Przegląd Teatralny o Tematyce Religijnej

Dnia 30 marca w auli Pałacu Młodzieży odbył się finał XVI Przeglądu Teatralnego o Tematyce Religijnej, któremu patronował metropolita szczecińsko-kamieński abp Andrzej Dzięga. W tegorocznej edycji wzięło udział ok. 800 uczestników, którzy przygotowali spektakle mówiące o świętych, o objawieniach w Fatimie, o Bożym Miłosierdziu. „Spektakle zmieniają się na przestrzeni lat – mówiła Małgorzata Łabuń, dyrektor Szkoły Podstawowej nr 74 w Szczecinie, gdzie przed laty Przegląd miał swój początek. – Jednak ciągle, co jest istotne, mówią one o wartościach i aktualnych problemach dotyczących ich kształtowania. Różnią się one w zależności od etapu kształcenia. W szkolnictwie podstawowym są to spektakle, które dość radośnie opowiadają o otaczającym świecie, o życiu, o jego problemach, o biografiach różnych świętych. Jeśli chodzi o wyższe etapy kształcenia, poruszają one bardziej problemy społeczne, z którymi borykają się młodzi ludzie i którzy poprzez sztukę chcą je okazać”. Jury podało wyniki, które w poszczególnych kategoriach przedstawiają się następująco:
CZYTAJ DALEJ

Św. Ambroży obrońca Bożego Prawa

Niedziela łowicka 49/2002

[ TEMATY ]

święty

św. Ambroży

pl.wikiepdia.org

7 grudnia Kościół katolicki obchodzi wspomnienie liturgiczne św. Ambrożego, biskupa i doktora Kościoła, jedną z największych postaci Kościoła Zachodniego w IV w. Dane o wcześniejszym jego życiu są skąpe, natomiast biografia od chwili wybrania go na biskupa jest bardzo bogata.

Ambroży urodził się około roku 340 w Trewirze (dzisiejsze Niemcy), jako syn prefekta Galii. Otrzymawszy staranne wykształcenie w Rzymie, rozpoczął karierę państwową na terenie dzisiejszej Jugosławii. Około roku 370 został mianowany zarządcą - prefektem północnej Italii, mieszkając w Mediolanie. W roku 374 w Mediolanie zmarł tamtejszy biskup. Zapowiadał się burzliwy wybór nowego biskupa, gdyż dwie partie: jedna prawowierna, druga sympatyzująca z arianizmem, wysuwały swoich kandydatów, ale ponieważ głosy były równomierne, wybory się przeciągały. Ambroży, podejrzewając, że może dojść do zamieszek, nie chcąc do nich dopuścić, z urzędu udał się do katedry. Kiedy tam się znalazł, z tłumu jakieś dziecko zwołało: "Ambroży biskupem". Zebrani uznali to za znak opatrznościowy i mimo tego, że Ambroży - choć należał do rodziny chrześcijańskiej - nie był nawet ochrzczony i opierał się, wymogli na nim zgodę. Dla wybierających nie stanowiło to żadnej przeszkody. Wiedzieli, że jest człowiekiem sprawiedliwym i bardzo odpowiedzialnym, a to wystarczyło, by mógł być dobrym biskupem. Przyszłość potwierdziła, że mieli rację. W ciągu ośmiu dni Ambroży przygotował się, przyjął chrzest i pozostałe sakramenty, a 7 grudnia 374 r. został konsekrowany na biskupa Mediolanu. Nowy biskup wiedział, jak małe kompetencje posiada w zakresie znajomości Pisma Świętego i prawd objawionych, dlatego swoje duszpasterzowanie rozpoczął od gruntownego studiowania Biblii i literatury chrześcijańskiej. Miało to służyć jego przepowiadaniu. Wnet zasłynął jako kaznodzieja; podziwiał go św. Augustyn. Św. Ambroży żył i działał w okresie, kiedy dopiero zaczynały się kształtować stosunki Kościoła z państwem (władzą cesarską). Jego postawa i poczynania w tej dziedzinie miały znaczący wpływ na przyszłość tych stosunków. Inicjatywy biskupa Mediolanu były też próbą określenia miejsca Kościoła w społeczeństwie. Z tego też punktu widzenia należy oceniać słynne "potyczki" Ambrożego z władzą cesarską. Najgłośniejszym był konflikt Ambrożego z cesarzem Teodozjuszem. Powodem była rzeź dokonana z rozkazu cesarza w Tessalonikach. Podczas lokalnych zamieszek zginął tam jeden z oficerów rzymskich. W odwecie cesarz zarządził masakrę ludności; mieszkańców zgromadzonych w cyrku zaatakowali żołnierze. Zginęło prawie 700 osób. Wówczas biskup Ambroży nałożył na cesarza obowiązek odbycia pokuty. O dziwo, Teodozjusz uznał swój grzech i zgodził się na określoną przez biskupa pokutę, co było wyrazem wielkiego autorytetu biskupa Ambrożego. Za jego sprawą świat zrozumiał, że władca w Kościele jest tylko wiernym - niczym więcej - i obowiązują go te same zasady Bożego Prawa, które normują życie wszystkich. Sprecyzowane przez św. Ambrożego ustawienie władcy wobec Bożego Prawa, na straży którego stoi biskup, stało się normą w Kościele katolickim i obowiązuje do dziś. Potknął się o tę normę w XVI w. Henryk VIII, który po popełnieniu grzechu, nie chcąc pokutować, wolał oderwać cały Kościół angielski od biskupa Rzymu. Ten zaś, stając na straży Bożego Prawa, nie mógł przyjąć innego rozwiązania. Wspomnienie postaci św. Ambrożego przypomina bardzo trudne zagadnienie relacji Kościoła do państwa, zwłaszcza wtedy, gdy władzę w państwie sprawuje katolik. Ten bowiem jako wierzący musi się nieustannie liczyć z Bożym Prawem. Nie chodzi tu tylko o decyzje, ale i o zachowanie Bożego Prawa w życiu osobistym, które dla podwładnych jest niepisaną normą postępowania. Stąd do historii św. Ambroży przeszedł nie tyle jako teolog, ile jako odważny biskup, wzywający władców (dzisiaj sprawujących władzę na różnym szczeblu życia demokratycznego) do zachowania Prawa Bożego. Św. Ambroży zmarł w Wielką Sobotę 4 kwietnia 397 r. Został pochowany w Mediolanie. Do dziś pozostaje postacią wręcz symboliczną dla tego miasta. Zdumiewała jego aktywność, co podkreślił biograf, notując z podziwem, że po śmierci Ambrożego, jego obowiązki katechetyczne musiały być podzielone między pięciu kapłanów.
CZYTAJ DALEJ

Obustronne “tak” człowieka i Kościoła

2024-12-07 13:03

ks. Łukasz Romańczuk

Obłoczeni kandydaci do święceń wraz z bp. Maciejem Małygą oraz księżmi przełożonymi

Obłoczeni kandydaci do święceń wraz z bp. Maciejem Małygą oraz księżmi przełożonymi
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję