Każda z wojen w dziejach ludzkości była i jest wybuchem niekontrolowanej nienawiści. Ten, kto jest silny i ma władzę, niszczy tego, kto jest słaby i od niego zależny. Dla ludzi wierzących każda wojna jest ogniową próbą chrześcijaństwa i zawierzenia Bogu. Paradoks polega na tym, że ten, kto tę ekstremalną próbę przetrzymał i Boga się nie wyrzekł, często, na drodze męczeństwa, zdobywał niebo. Wojna domowa w Hiszpanii, przez niektórych historyków nazywana preludium do drugiej wojny światowej, pochłonęła prawie czterysta tysięcy ofiar (wg amerykańskiego historyka Gabriela Jacksona). Wśród nich znalazła się grupa 522 męczenników, których w październiku br. beatyfikowano w katalońskiej Tarragonie. To ważne, aby przypominać, dokąd prowadzi nienawiść i w jaki sposób stawia czoła jej bezwzględności prawdziwy uczeń Jezusa. Papież Franciszek w słowach komentujących to wydarzenie mówił, że „męczennicy przyczyniają się do tego, abyśmy byli chrześcijanami konkretnymi, a nie tylko malowanymi, chrześcijanami czynów, a nie słów. Męczennicy to chrześcijanie zdobyci przez Chrystusa, uczniowie, którzy dobrze poznali sens tego «umiłowania aż do końca», które doprowadziło Jezusa na krzyż. Nie istnieje bowiem miłość na raty, miłość w kawałkach, jest ona całkowita i gdy się kocha, kocha się aż do skrajności. Chrystus wyprzedza nas w miłości, a męczennicy naśladowali Go w miłości aż do końca” – tłumaczył Papież. A Chrystus? Przepowiedział tę eskalację nienawiści. Doświadczył jej i miał świadomość, że dosięgnie także jego uczniów. Ze smutkiem uprzedzał, że wydać w ręce wrogów mogą nawet rodzice, bracia, przyjaciele i krewni. Bez skrupułów i bez miłosierdzia. Jednak prosił, aby się nie poddawać w godzinie takiej próby. I „PRZEZ WYTRWAŁOŚĆ OCALIĆ ŻYCIE” (por. Łk 21,19).
