Choć nie jest to wspomnienie liturgiczne, to jednak pragnieniem papieża Franciszka było, aby wspólnoty lokalne przypomniały sobie o swoich świadkach wiary – tych, którzy żyli Ewangelią pośród nas, pozostawiając po sobie znak Bożej obecności.

W liście apostolskim Gaudete et exsultate papież Franciszek napisał, że świętość nie jest owocem ludzkiego wysiłku, ale „robieniem miejsca dla Bożego działania”. Wskazuje, że obok wielkich męczenników i kanonizowanych świętych, Kościół rozpoznaje także świętość „z sąsiedztwa” – prostą, cichą, a zarazem głęboko zakorzenioną w Bogu. To dlatego Ojciec Święty zachęcał, aby każda diecezja wspominała swoich świętych i czcigodnych, którzy kształtowali jej duchową tożsamość. Nie miało to być nowe święto liturgiczne, lecz proste przypomnienie lokalnych wzorów wiary – w homiliach, katechezach czy inicjatywach duszpasterskich.