Niedzielną uroczystość poprzedziły rekolekcje dla członków Akcji Katolickiej i Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży z naszej diecezji oraz spotkania formacyjne w Domu Miłosierdzia im. Jana Pawła II w Sokołowie Podlaskim. Stowarzyszenia te wpisują się w strukturę Kościoła, prowadząc działalność w parafiach oraz na forum diecezjalnym.
Nowy diecezjalny asystent AK i KSM-u ks. Andrzej Lubowicki w słowach powitania wyraził radość z przeżywania uroczystości Chrystusa Króla wraz z Pasterzem diecezji i kapłanami współkoncelebrującymi Eucharystię, przede wszystkim z dotychczasowym jej asystentem ks. prał. Tadeuszem Osińskim, któremu podziękował za dotychczasową posługę. Podkreślił, że Akcja Katolicka nie jest już tylko deklaracją, podpisanym dokumentem, lecz formacją intelektualno-duchową. Prosił Biskupa Antoniego o modlitwę i słowo Boże motywujące do podejmowania nowych wezwań odpowiadających duchowi czasu.
- Nie da się wyrazić jednym słowem tego, co uczynił dla Kościoła ks. Tadeusz Osiński. Wiedzą o tym członkowie AK. Owocem tej pracy jest kształtowanie serc i umysłów oraz bezmiar przeżyć duchowych - mówił w słowie wstępnym bp Dydycz. - Jednostka mimo deklaracji nie jest w stanie przebić się przez zło, z którym się spotykamy, ma bowiem ograniczoną możliwość oddziaływać na rzeczywistość ziemską. Wspólnoty katolików świeckich bardziej mogą wkraczać w dziedzinę życia publicznego. Nie na zasadzie konkurencji, lecz na zasadzie pomocniczości mają uczestniczyć w budowaniu wizji współczesnego świata. Ksiądz Biskup powitał przedstawicieli Zarządu AK, w tym prezes Lucynę Woźnicę, oddziały parafialne AK wraz księżmi asystentami, członków AK oraz nowo wstępujących kandydatów, którzy złożyli przyrzeczenia Bogu, Kościołowi i Ojczyźnie.
- Wpatrując się w podobizny królów i książąt polskich i wczytując w dzieje różnych państw, na słowo „król” reagujemy widokiem korony, berła, tronu i drogich szat. Tymczasem dziś chcemy oderwać się od tego rodzaju skojarzeń i skierować naszą uwagę na istotę tej królewskości, która daje o sobie znać w Jezusie Chrystusie - mówił w homilii bp Dydycz.
Aby lepiej zrozumieć królewskość przysługującą Bogu, Biskup Antoni odwołał się do Drugiej Księgi Samuela, mówiąc: - Wprawdzie Dawid zostaje królem ziemskim, ze wszystkimi atrybutami ziemskimi, ale równocześnie dowiaduje się, że ma to czynić w imieniu Boga. Dlatego w Hebronie wobec Stwórcy zawiera przymierze z narodem. Jest to niesłychanie ważny moment, ponieważ wskazuje na źródło władzy króla Dawida w umocnieniu przymierza. Chodzi tu nie o władzę wyłącznie jednostki ludzkiej albo kolektywu, ale o królewskość, która korzeniami sięga dalej, niż pozwalają nam na to ludzkie możliwości. Jedno i drugie nie mogłoby zaistnieć bez miłości. Skutki grzechu pierworodnego uniemożliwiały dotarcie do miłości, dopiero przyjście Chrystusa, Jego całe życie, śmierć na krzyżu, potem Zmartwychwstanie otworzyły przed ludźmi możliwości pełniejszego wnikania w naturę królestwa Bożego. To dzieki Odkupieniu dokonanym na krzyżu Bóg przeniósł nas do królestwa swojego Syna. Świat bowiem został stworzony przez Chrystusa, umiłowanego Syna, przez Niego też został odkupiony, uratowany. Bez Chrystusa świat nie mógłby istnieć. Nie miałby sensu.
Ks. Lubowicki prosił Pasterza diecezji o przyjęcie przyrzeczeń od nowo wstępujących członków KSM-u i AK. - Kochać Boga, szerzyć królestwo Chrystusowe w swojej rodzinie, środowisku, służyć Ojczyźnie, dążyć do sprawiedliwości społecznej, bliźnim chętnie pomagać, nieść pogodę ducha - deklarowali nowi członkowie AK i KSM-u, zobowiązując się do pracy nad sobą. W wypełnieniu tej misji prosili Stwórcę o pomoc.
Ksiądz Biskup po złożeniu ślubowania wręczył nowym członkom legitymacje, a Lucyna Woźnica podziękowała prezesom za pracę w strukturach parafii i diecezji, bp. Dydyczowi za duchową opiekę, przewodniczenie uroczystościom oraz za przyjęcie nowych członków. Przed udzieleniem paserskiego błogosławieństwa prezesi AK i KSM-u odmówili Akt Zawierzenia Sercu Jezusowemu.
Druga część spotkania miała miejsce w auli Wyższego Seminarium Duchownego. Tę część zdominował wykład ks. dr. Zbigniewa Rostkowskiego, zatytułowany „Rola świadectwa apostolskiego w ewangelizacji świata”. Ksiądz Zbigniew odwołał się do kilku przykładów z życia, których sam doświadczył, i na ich przykładzie dokonał analizy postaw ludzkich. Okazał zaniepokojenie, że w wielu przypadkach spotkał się z brakiem świadectwa i dojrzałej wiary. Postawił pytania: Czy muszę manifestować swoją wiarę? Czy nie wystarczy cicha modlitwa?
Jako biblista odpowiedzi udzielił z kart Pisma Świętego, odwołując się do św. Łukasza, przypominając, że pisał on Ewangelię i Dzieje Apostolskie ok. 50 lat po ukrzyżowaniu Chrystusa, w okresie prześladowań chrześcijan, jako odpowiedź na powstające sekty i działalność fałszywych proroków. Bo przecież Żydzi wierzyli, że tylko przez prawo można się zbawić. Św. Łukasz zaświadczył o prawdziwości nauk Chrystusa w dwóch źródłach. Prelegent wyakcentował słowa Ewangelisty: „Będziecie moimi świadkami w Samarii i po krańce ziemi”. Greckie tłumaczenie tych słów dopuszcza ich rozumienie także w trybie rozkazującym: „Bądźcie moimi świadkami!”. Apelował o nasze świadectwo wiary, wskazując na wiele postaci, najpierw na św. Piotra, zaś współcześnie przypomniał m.in. ojca Karola Wojtyły, a także swego spracowanego ojca, codziennie klękającego do modlitwy.
Spotkanie zakończyło się wspólnym obiadem w refektarzu seminaryjnym.