Stoi u wjazdu do Wiślicy, patronuje mu św. Wawrzyniec. Gorysławicki kościół pamięta niejedno, a spośród wydarzeń ostatnich dziesięcioleci – koronację Madonny Łokietkowej z Dzieciątkiem, dokonaną przez prymasa Stefana Wyszyńskiego w 1966 r. Wokół kościoła na wzgórzu zebrały się na modlitwie kilkudziesięciotysięczne tłumy.
Byli to: Prymas kard. Stefan Wyszyński, w asyście metropolity krakowskiego abp. Karola Wojtyły i pasterza diecezji kieleckiej bp. Jana Jaroszewicza. W uroczystościach wzięło wówczas udział 36 księży biskupów i ponad 200 księży. Liczbę wiernych określano na ponad 40 tys. Komunii św. rozdano ok. 9 tys. Uroczystość koronacji odbyła się w Gorysławicach, na placu przed kościołem. Po koronacji figurę Matki Bożej przeniesiono do kościoła w Wiślicy.
Gotycko-renesansowy kościół w Gorysławicach zbudowany był w 1535 roku. Już pół wieku później mocno ucierpiał podczas burzliwej elekcji w Polsce, w 1587 r. Zniszczeniu uległy zabudowania przykościelne, a sam kościół „ufortyfikowali armatami i wojskiem, w wielu miejscach podziurawili dach” (ks. J. Wiśniewski). Podobnie działo się podczas rokoszu Zebrzydowskiego 20 lat później.
W 1810 r. kościół, przy którym znajdował się też szpital dla ubogich, stracił status parafialnego, stając się filialnym parafii w Wiślicy.
Z zewnątrz wyróżnia kościół dobudowana w latach 70. XVII wieku barokowa kaplica. Znajduje się na jego osi, a nie przylega z boku jak w większości świątyń. W skarpę od południowej strony wmurowany jest fragment kapliczki z płaskorzeźbami Chrystusa i Matki Boskiej oraz datą 1644. Wewnątrz kościoła zachowało się sieciowe sklepienie prezbiterium z herbami Abdank, Odrowąż i Janina na zwornikach. Zakrystię zdobi gotycko-renesansowy portal. We wczesnobarokowym ołtarzu głównym znajduje się obraz św. Wawrzyńca i św. Szczepana z Trójcą Świętą w tle. W dolnej części namalowana jest postać jego fundatora, Jakuba Gromeckiego, kanonika wiślickiego w połowie XVII wieku. Ciekawym zabytkiem wnętrza jest także XVI-wieczna belka tęczowa, na której umieszczone są rzeźby Matki Boskiej i św. Jana Ewangelisty z tego okresu oraz barokowa figura ukrzyżowanego Chrystusa. W ramach dofinansowanego z funduszy unijnych projektu „Skarbiec świętokrzyski” odnowiono też barokowe ołtarze boczne. W jednym umieszczony jest krucyfiks, a w drugim figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Gotycką rzeźbę Madonny, która tam się pierwotnie znajdowała, podziwiać można w Domu Długosza w Wiślicy.
Wspólnota Koinonia Świętego Pawła dziękowała za dar wiary i powołania w święto Nawrócenia Pawła Apostoła. Z braćmi i siostrami modlił się w czasie Eucharystii biskup Jan Piotrowski, który przeżywał w tym dniu ósmą rocznicę sakry biskupiej, oraz kapłani kieleckich parafii.
W homilii Biskup zachęcał zebranych do odważnego głoszenia Ewangelii, mimo niechęci świata do słuchania Słowa Bożego, ponieważ jak przekonywał „niesie ona zawsze wiosnę duchowej odnowy” .
W wielu diecezjach w Polsce biskupi udzielają dyspensy od piątkowej wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych. Dyspensy takie ogłoszone już zostały m.in. w archidiecezji warszawskiej, gdańskiej, katowickiej czy wrocławskiej. Przypomnijmy, że katolików, którzy ukończyli 14 rok życia obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych we wszystkie piątki w roku. Biskup diecezjalny może jednak udzielić wiernym dyspensy na terytorium swojej diecezji.
Dyspensa obowiązuje na terenie archidiecezji warszawskiej, białostockiej, gdańskiej, gnieźnieńskiej, przemyskiej, katowickiej, lubelskiej, warmińskiej i wrocławskiej a także na terenie diecezji warszawsko-praskiej, płockiej, bydgoskiej, gliwickiej, koszalińsko-kołobrzeskiej, łomżyńskiej, opolskiej, kieleckiej, ełckiej, legnickiej, siedleckiej, włocławskiej, toruńskiej i pelplińskiej.
Piękno rodziny budują wszyscy, którzy ją tworzą. Wszyscy w niej są nauczycielami i uczniami. Są nawzajem dla siebie przykładem i wzorem, zachętą do dobra i gotowi na przebaczenie. Ponoszą wspólną odpowiedzialność za dobro. A wówczas nie tylko go pomnażają, ale też strzegą przed mnóstwem zagrożeń. Siłę twórczą posiada wyłącznie rodzina piękna w relacje.
Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jeruzalem na Święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został młody Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest wśród pątników, uszli dzień drogi i szukali Go między krewnymi i znajomymi. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jeruzalem, szukając Go. Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: «Synu, czemu nam to uczyniłeś? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie». Lecz on im odpowiedział: «Czemu Mnie szukaliście? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?» Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział. Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te sprawy w swym sercu. Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1734956640.jpg)
_1733754438.jpg)
