Apel Jasnogórski jako codzienna, systematyczna modlitwa został zainicjowany na Jasnej Górze przed obliczem Królowej Polski i Jasnogórskiej Matki Kościoła 8 grudnia 1953 r. Stał się modlitwą
Polaków w intencji Kościoła w Polsce, doświadczającego prześladowań ze strony władz systemu totalitarnego.
Była to niezwykła uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Internowany w Stoczku Warmińskim Prymas Polski kard. Stefan Wyszyński dokonał tego dnia aktu oddania się Maryi
w niewolę, zawierzając Jej swój los i Kościół w Polsce. W Sanktuarium Jasnogórskim o. przeor Jerzy Tomziński w kazaniu, podczas Mszy św. celebrowanej
przez bp. Zdzisława Golińskiego, ordynariusza częstochowskiego, wezwał Rodaków do modlitewnej więzi z Jasną Górą każdego dnia o godz. 21.00 - w intencji uwolnienia
więzionego Prymasa Polski.
Z celebracją Apelu sukcesywnie wiązano treści składające się na program przygotowań Kościoła w Polsce do 300-lecia obrony Jasnej Góry w 1956 r., rocznicy Ślubów króla Jana
Kazimierza - obrania Maryi Królową Korony Polskiej.
Struktura modlitwy Apelu Jasnogórskiego posiada swoje zakorzenienie w nocnych czuwaniach pielgrzymów jasnogórskich, spontanicznie przeżywanych na placu jasnogórskim przed największymi uroczystościami
odpustowymi. Śpiewy pieśni maryjnych przeplatano zawsze rozważaniami różańcowymi.
* * *
W dziejach Kościoła na ziemiach polskich odnajdujemy również wcześniejsze ślady praktykowania w łączności z Jasną Górą modlitwy o godz. 21.00. Bp Józef Sebastian Pelczar,
gorliwy czciciel Królowej Korony Polskiej (kanonizowany przez Jana Pawła II 18 maja 2003 r.), 21 maja 1910 r. - w przededniu rekoronacji wizerunku Królowej Polski diademami
podarowanymi przez Ojca Świętego Piusa X - polecił, aby we wszystkich kościołach diecezji przemyskiej o godz. 21.00 w ciągu piętnastu minut biły dzwony. Miały one
wzywać wiernych do solidarności duchowej i modlitewnej z Jasnogórskim Sanktuarium Narodowym.
Przed 85 laty, 4 listopada 1918 r. polscy żołnierze z 22. pułku piechoty, dowodzeni przez ppor. Artura Wiśniewskiego, wyzwalając Jasną Górę spod okupacji austriackiej, o godz.
21.15 stanęli wraz z paulinami przed Cudownym Wizerunkiem Królowej Polski, z dziękczynieniem za odzyskiwaną przez Polskę po 123 latach zaborów niepodległość.
W 1934 r. pilot Władysław Polesiński, zmagający się z wiarą w Boga, podczas próbnego lotu niespodziewanie usłyszał rozkaz: „Zniż lot, ląduj!”. Wylądował szczęśliwie.
Po opuszczeniu samolotu nastąpiła jego eksplozja. Była godzina 21.00. Okazało się, że o tej porze żona polecała go Matce Bożej. Kpt. Polesiński nawrócił się i w dowód
wdzięczności założył wśród oficerów organizację: „Krzyż i Miecz”. Jej członkowie codziennie o godz. 21.00 meldowali się na Apel przed Matką Bożą Jasnogórską.
W czasie okupacji hitlerowskiej praktykę maryjnej modlitwy wieczornej szerzyli wśród młodzieży akademickiej, gromadzącej się na tajnych kompletach w Warszawie, ojcowie jezuici, moderatorzy
Sodalicji Mariańskiej, a także ks. Leon Cieślak, pallotyn. Na Jasnej Górze o. Polikarp Sawicki, paulin, skupiał na tę wieczorną modlitwę przed Cudownym Obrazem Matki Bożej różne grupy: członków
Sodalicji Mariańskiej, studentów. Prawdopodobnie uczestniczył w nich także dwukrotnie, w czasie tajnych pielgrzymek akademickich, student Karol Wojtyła.
W obozie koncentracyjnym w Dachau w 1942 r. powstała pod przewodnictwem bł. ks. Stefana Wincentego Frelichowskiego - sodalisa maryjnego od 1927 r. - wspólnota
młodych. Jej członkowie mieli codziennie o godz. 21.00 duchowo spotykać się przed Matką Bożą.
W 1946 r., po Akcie Ofiarowania Polski Niepokalanemu Sercu Maryi złożonym na Jasnej Górze przez Prymasa kard. Augusta Hlonda wraz z Episkopatem Polski wobec milionowej rzeszy pielgrzymów
ks. L. Cieślak, w trosce o wprowadzanie w życie zobowiązań wynikających z odnowionego z Maryją Królową Polski przymierza, zaproponował odprawianie
codziennie o godz. 21.00 w duchowej łączności z Jasną Górą „Raportu Rycerskiego Narodu Polskiego Chrystusowi na ręce Maryi”.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Reklama
* * *
Podjęta w 1953 r. systematyczna modlitwa Apelu na Jasnej Górze okazała się zwycięska. Po trzech latach, wbrew wcześniejszym butnym zapewnieniom władz komunistycznych, Ksiądz Prymas w końcu
października powrócił do posługi Kościołowi w naszej Ojczyźnie.
On też, wraz z Episkopatem Polski, stał się propagatorem Apelu. W czasie Wielkiej Nowenny (1957-66), będącej przygotowaniem do Milenium Chrztu Polski, podejmował tematykę duszpasterską
zaproponowaną przez Episkopat Polski. Kard. S. Wyszyński osobiście przewodził ponad 500 razy tej modlitwie na Jasnej Górze, przedkładając Bogu zmagania Kościoła i narodu o wierność
Ewangelii. Duchowo zawsze łączył się o godz. 21.00 z Sanktuarium w modlitwie za Kościół i Ojczyznę, udzielając wraz z biskupami błogosławieństwa
Polsce.
Modlitwa Apelu towarzyszy od początku peregrynacji kopii Cudownego Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej w Polsce (od 1957 r.).
W okresie trwania Soboru Watykańskiego II Apel nasycony był błaganiem za Kościół powszechny. Biskupi polscy w listach pasterskich przy okazji różnych uroczystości maryjnych zachęcali
wiernych do praktyki Apelu Jasnogórskiego zarówno w rodzinach, jak i w świątyniach.
Na rozpoczęcie Roku Świętego, 1 stycznia 1974 r. Episkopat Polski polecił, aby w każdej rodzinie i w każdym kościele w Polsce odprawiono Apel Jasnogórski
przed obrazem Matki Bożej, przy zapalonej świecy. W czasie tego Apelu obecni mieli ponowić oddanie się Matce Bożej w macierzyńską niewolę miłości za Kościół, z błaganiem,
aby Rok Święty przyniósł jak największe owoce odnowy życia chrześcijańskiego, pojednania z Bogiem i między ludźmi.
Prymas kard. S. Wyszyński, wraz z Episkopatem Polski, wezwał również wiernych, żeby sześcioletni okres przygotowań do Jubileuszu 600-lecia Jasnej Góry rozpocząć 1 stycznia 1976 r.
uroczystym Apelem.
Reklama
* * *
Nową jakość uzyskała modlitwa Apelu Jasnogórskiego dzięki aprobacie Jana Pawła II, który nie tylko często podejmuje tę milenijną modlitwę, ale niejednokrotnie ukazuje jej aktualność. W prowadzonych
ośmiokrotnie rozważaniach Apelu na Jasnej Górze Ojciec Święty przybliżał treści teologiczne słów: „Jestem, pamiętam, czuwam”, czyniąc je współczesną modlitwą Kościoła w Polsce i w świecie.
Ponad sto razy - podczas spotkań z różnymi grupami pielgrzymów, nie tylko w Rzymie i Castel Gandolfo - aktualizował treści Apelu Jasnogórskiego i modlił
się, śpiewając antyfonę apelową.
Najgłębszej analizy przewodnich słów Apelu dokonał Jan Paweł II podczas wspomnianego już VI Światowego Spotkania Młodzieży, wiążąc je z wymownymi znakami, uroczyście wniesionymi w czasie
celebracji: Apelowe słowo: „Jestem” naznaczone zostało krzyżem. Obok krzyża Chrystusowego zostało ustawione Pismo Święte - jako interpretacja apelowego „Pamiętam”. Trzeci
symbol apelowego Spotkania Młodych, obok krzyża i Biblii, stanowiła ikona Jasnogórskiej Bogurodzicy. Żeby młodzież zgromadzona z różnych stron świata mogła razem uczestniczyć w Apelu,
ułożono specjalną antyfonę: Maria Regina mundi, Maria Mater Ecclesiae, Tibi assumus, Tui memores vigilamus, vigilamus. Ponadto przygotowano tekst w języku staro-cerkiewno-słowiańskim i w sześciu
współczesnych językach. Przyczyniło się to w znacznym stopniu do umiędzynarodowienia Apelu Jasnogórskiego.
Młodzieżowe, koleżeńskie grupy, wspólnoty wyrosłe na bazie pielgrzymek, duszpasterstw akademickich, przyjęły godzinę 21.00 jako czas odnowienia przyjaźni w przestrzeni wzajemnej modlitwy.
* * *
Złoty jubileusz Apelu Jasnogórskiego stanowi wyzwanie do pełniejszego zaangażowania w dzieło nowej ewangelizacji w trudnym czasie konfrontacji z siłami rozwijającymi -
z dużym natężeniem - ofensywę antyewangelizacyjną o znamionach liberalnych i laickich. Umocnienie dla nas stanowi zapewnienie Jana Pawła II, że duchowo łączy
się on z nami w tej świętej godzinie jasnogórskiej modlitwy wieczornej.
W zdynamizowaniu zwycięskiej modlitwy Apelu Jasnogórskiego służą nam pomocą powstałe w ostatnich latach katolickie rozgłośnie radiowe, na czele z Radiem Maryja, Radiem Jasna
Góra i Radiem Fiat, oraz Telewizja Trwam.