Przy nowych stacjach pasyjnych modlili się uczestnicy Jubileuszowej XX Patriotycznej Drogi Krzyżowej dla młodzieży. Trasa nabożeństwa przebiegała wzdłuż drogi łączącej obelisk na miejscu byłego obozu NKWD z leśnym grobowcem w Turzy. Koordynatorem wydarzenia był społecznik z Trzebuski Piotr Ożóg. W modlitwie wzięli udział nauczyciele i młodzież z dziesięciu szkół z terenu gmin Sokołów Małopolski i Kamień. Byli to reprezentanci: Górna, Górna-Zaborza, Kamienia-Prusiny, Krzywej Wsi, Nienadówki Dolnej i Górnej, Sokołowa, Trzebosi i Trzebuski. Wśród uczestników nie zabrakło kapłanów: dziekana sokołowskiego ks. Jerzego Uchmana, ks. Władysława Szweda z Trzebuski, ks. Piotra Treli z Trzebosi, ks. Piotra Kuźniara z Krzywej Wsi, ks. Mateusza Juszczyka z Sokołowa i ks. Przemysława Hajduka z Nienadówki.
Pamięcią objęto więźniów przejściowego łagru z 1944 r., głównie żołnierzy Armii Krajowej, z których część została skrytobójczo zamordowana i pogrzebana w okolicznych lasach. Słowo do obecnych skierował burmistrz Sokołowa Małopolskiego Andrzej Kraska. Wprowadzenie do nabożeństwa stanowiła recytacja wierszy o tematyce turzańskiej przez Sabinę Woś. Następnie uczestnicy rozważali tajemnice Męki Pańskiej. Towarzyszył temu śpiew prowadzony przez Sebastiana Lesiczkę.
Patriotyczna Droga Krzyżowa znalazła dopełnienie 6 października we Mszy św. celebrowanej już po raz 15. w Trzebusce na miejscu dawnego obozu sowieckiego. Jej pomysłodawcą był Piotr Ożóg. Eucharystia, w której polecano Panu Bogu osoby zamordowane przez NKWD zgromadziła ok. 170 osób. Celebrowali ją proboszcz z Trzebuski ks. Władysław Szwed i ks. Jerzy Uchman z Nienadówki, który wygłosił kazanie. Po Mszy św. odprawiono nabożeństwo różańcowe w intencji bezimiennych ofiar stalinowskiego terroru.
Uczestnicy pokonali trasę o symbolicznej długości 1944 m
Ponad 200 osób wzięło udział w Biegu Obozowym zorganizowanym 24 sierpnia w Trzebusce.
W sierpniu 1944 r. na pastwisku gromadzkim w Trzebusce NKWD zorganizowało przejściowy obóz. Przetrzymywani tam byli głównie żołnierze Armii Krajowej. Przez kilka miesięcy funkcjonowania łagru więziono w nim ok. 2,5 tys. osób. Część z nich przetransportowano do innych obozów, inne zesłano w głąb Związku Radzieckiego. Niektórych więźniów czekała śmierć i bezimienne mogiły w pobliskim lesie turzańskim.
Pochodzący z Polski ksiądz Piotr Glas z angielskiej diecezji Portsmouth został wczoraj uznany winnym czynów lubieżnych wobec dziecka na tle fetyszu stóp. Ława przysięgłych w sądzie w Saint Helier na wyspie Jersey wydała orzeczenie w sprawie trzech zarzutów, uniewinniając oskarżonego z dwóch. Wcześniej sąd odrzucił trzy inne zarzuty. Do przestępstw doszło, gdy duchowny był duszpasterzem na tej wyspie w latach 2002-2008.
Biskup diecezji Portsmouth opublikował oświadczenie, w którym wyraził głębokie ubolewanie z powodu przestępstw popełnionych przez ks. Glasa, a także przeprosił ocalałego za wykorzystanie, jakiego doznał i cierpienie, które w jego wyniku musi w życiu znosić.
W Niedzielę Palmową media obiegła wiadomość o rzekomo „rewolucyjnym dokumencie Watykanu”, biły po oczach „klikbajtowe” tytułu o tym, że papież czegoś zakazał, że postanowił, zdecydował, nakazał itd. A jak to jest naprawdę? Zobaczmy zatem!
W wielu miejscach przyjął się zwyczaj celebracji tzw. Mszy świętych zbiorowych, czyli takich, gdzie podczas jednej celebracji jeden kapłan sprawuje ją w kilku różnych intencjach przyjętych od ofiarodawców. Trzeba tu odróżnić ją od Mszy koncelebrowanej, gdy dwóch lub więcej kapłanów celebruje wspólnie, każdy w swojej indywidualnej intencji. Stolica Apostolska zleca, by w ramach prowincji (czyli metropolii) ustalić zasady dotyczące ewentualnej częstszej celebracji takich właśnie zbiorowych Mszy świętych. Zasady ustalone w roku 1991 na mocy dekretu Kongregacji ds. Duchowieństwa o intencjach mszalnych i mszach zbiorowych Mos iugiter przewidywały, że taka celebracja może odbywać się najwyżej dwa razy w tygodniu. Tymczasem biskupi mogą zdecydować, by można było takie zbiorowe Msze święte sprawować częściej, gdy brakuje kapłanów a liczba przyjmowanych intencji jest znaczna. Oczywiście ofiarodawca musi wyrazić wprost zgodę, by jego intencja została połączona z innymi w jednej celebracji. Celebrans może zaś pozostawić dla siebie jedynie jedno stypendium mszalne (czyli ofiarę za jedną intencję). Wszystkie te zasady – oprócz uprawnienia dla biskupów prowincji do ustalenia innych reguł – już dawno obowiązywały, zatem… rewolucji nie ma.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
